Zal ik eens iets zeggen dat een mama eigenlijk niet mag zeggen? En waar ik mij wel een beetje schuldig over voel, bij momenten? Ja natuurlijk, zegt u. Awel.
Mijn kleine, die gaat vier dagen per week naar de babyfabriek. Maar vanaf woensdag is dat voorbij, voor meer dan drie maanden: de onthaalmoeder moet een operatie ondergaan, en daarna lang revalideren, en aangezien ge met een knie waar ge niet op moogt steunen zeer moeilijk voor een horde klein grut kunt zorgen, is de creche vanaf woensdag gesloten. Dus is Mira thuis. Drie maand.
Gelukkig is het nu dat de operatie moet gebeuren, in juni, en dat betekent dat lessen en stages voorbij zijn, en ik dus alleen een paar examens moet afnemen, en een paar vergaderingen heb, deliberaties, proclamaties en feedback moet doen. En daarnaast moet verbeteren, maar dat lukt ook wel als Mira slaapt (denk ik). Bovendien springen in juni mijn ouders, schoonouders en het lief in om voor de dochter te zorgen, een flink aantal dagen per week. Dus praktisch lukt het allemaal wel. En vanaf 8 juli is het vakantie en ben ik thuis, dus dan is het al minder geregel.
En toch. Op één of andere manier ben ik daar wat zenuwachtig over, zo drie maand een kindje thuis. Ik weet hoe ze reageert op verveling, en maak nu al lijstjes van uitstappen en activiteiten om te doen. Alhoewel ook dat geen garantie is: deze middag aan zee heb ik haar zelfs in de hoek moeten zetten op een bepaald moment. En er was een zeer genant moment met de ingrediënten “geen schoenen passen”, bomvolle winkel en algehele hysterie.
En ja, ik weet het, het is eigenlijk een luxe, dat ik mijn kindje drie maand bij mij zal hebben. En ik kijk er ook naar uit, hoor, en zal er ongetwijfeld enorm van genieten. Maar dit alles wordt momenteel toch een beetje doorspekt met lichte paniekaanvallen. Wat als het de hele vakantie regent, bijvoorbeeld? Wat als ze opeens geen middagdutjes meer wil doen, want dat zal ook zo lang niet meer duren nu? Toch wel een beetje ongerust, ikke.
Enfin. Al uw tips voor uitstapjes, entertainment en peuteractiviteiten zijn dus zeer welkom in de commentaren. En u mag ook bemoedigend zeggen dat u het ook soms moeilijk vindt, zo’n lange vakantie. Ofzo.