En dus zit ik hier, in mijn zetel. Met een voet waar ik niet op kan lopen, wegens daarnet keihard gevallen voor de deur. Ik was aan het rommelen in mijn handtas, ondertussen mijn jas aan het dichtknopen, en ik heb stomweg mijn voet verkeerd neergezet. Een geschaafd hand, twee dikke dikker dan normale knieën en een zeer pijnlijke voet zijn mijn deel. Dat zuigt zwaar, jawel. Tijd om de optimist in mezelf boven te halen.
1. mijn ouders zijn met pensioen, dus die komen nu naar hier om mij naar de spoed te brengen
2. mijn ouders hebben een sleutel, dus ik moet niet uit mijn zetel om hen binnen te laten
3. ik was alleen toen ik viel, dus de dochter heeft (a) geen schade en (b) geen trauma van haar bleitende mama
4. ik moet niet lesgeven vandaag, dus ik heb tot vijf uur ofzo om te recupereren en alles te organiseren
5. ik heb mijn laptop en gsm hier aan de zetel liggen.

Ware het niet van de pijn en het feit dat ik veel dorst heb, ik zou mij gelukkig prijzen.