Het was hier stil, ik weet het, maar goede excuses zijn er om gebruikt te worden: ik was ziek. Veel woorden moeten daar niet aan vuil gemaakt worden: koorts, keelpijn, algehele malaise, een diagnose van sinusitis en een grote doos antibiotica. En een week ziekteverlof. Die ik zwaar sputterend heb teruggebracht op twee dagen: vandaag moet ik een belangrijke bijscholing geven en de eerstejaars zijn op stage en een hele week mijn collega’s in de steek laten is te veel van het goede.
Anyway. De koorts is weg, de pijn is wat beter, dus het zal allemaal wel lukken zekers? Alhoewel het fijner was geweest als de dochter niet besloten had om haar dag om 6.10h te beginnen.
Als ge denkt dat ik hier vuile truken doe om google te helpen: ge zijt juist. Leest allen wat michel te vertellen heeft over Tom Heremans!
Wegens ziekte hou ik het zelf kort en ga ik zelfs geen opmerkingen maken over hoe veel vrouwelijke bloggers in één zin grappiger zijn dan Tom in zijn hele stuk. Twee dingen echter: misschien is een miniem excuus voor Josie wel aan de orde, Tom? En, Lilith, als er een momentum nodig was voor een tweede wijvenweek, dan is het er nu wel.
Deze middag liep ik met hem en de dochter op de parking van de dreamland, toen wij allebei simultaan hetzelfde zagen, simultaan lachten en simultaan naar onze gsm grepen om simultaan dezelfde foto te nemen. Misschien moeten we gaan samenwonen, een huis kopen en een kindje maken tesamen wij. Of wacht.
Maar serieus: hoe grappig is dit, zeg. Zandbak and matching shoes!
Ik loop ondertussen een week met mijn bakske rond. Tijd voor een overzicht, en conclusies. Ja, dat is saai voor u, maar het is mijn weblog dus als ik geboeid ben, dan is het goed. En manman, wat ben ik geboeid: mijn stappenteller wordt ‘s morgens voor ik opsta op mijn pyjama geklikt en gaat pas ‘s avonds weer op de nachttafel. En ik kijk elke dag wel twintig keer hoeveel stappen ik al heb gezet. Ik ben mateloos geboeid, en de dochter ook. Ze wil om de haverklap naar het bakje kijken, wijst dan naar de display en zegt “4-5-6” en “goe-oe-d, mama”. Ik leer dat kind veel dwaze dingen, ja.
Enfin.
Vrijdag – 14465. Lesgeven blijkt uitstekend voor de statistieken: een uur lesgeven levert ergens tussen de 1000 en 1500 stappen op. Die vrijdag heb ik vijf uur lesgegeven, en ik heb ook boodschappen gedaan en huis gehouden. Een indrukwekkend begin, het huis was proper en de ijskast gevuld. Win!
Zaterdag – 11204. Bakje uitgedaan om 19.30h, echter, omdat het niet bij mijn schoon kleedske paste dat ik aanhad voor het feest van mijn ouders. Ik heb het weer aangedaan om half twee ‘s nachts, maar aangezien ik vanaf dan alleen maar in de zetel heb gehangen bij neef J. thuis, zal dat het verschil niet gemaakt hebben.
Zondag – 12170. Ahum. Bijna was het dramatisch afgelopen: geslapen tot half elf, Mira opgehaald en tijdens haar middagdut opnieuw geslapen. Om drie uur ‘s middags had ik nog geen 3000 stappen. Maar toen zijn we gaan uitwaaien in de Bourgoyen, en dan schiet dat aantal dus omhoog. Met opgegeven houten hoofd: eat that lien-in-het-weekend-haalt-ge-dat-nooit-gij.
Maandag – 6870 Ik voelde mij vreselijk slecht die dag. Hoofdpijn, verkouden, pijn in mijn rug. Bovendien moest ik veel verbeteren en voorbereiden. Van de zetel met de laptop, naar de tafel met de laptop en terug was dus het meeste bewegen dat ik gedaan heb. En lunchen met Tante Annie, maar dat is precies ook geen vreselijk sportieve, zo blijkt. Om te compenseren in de namiddag dan toch efkes te voet om brood geweest. Zodat het niet helemaal genant werd.
Dinsdag – 14165. Lesgegeven, redelijk veel. En naar de colruyt geweest. Boodschappen doen is super voor de conditie, zo blijkt.
Woensdag – 16481. Ook goed voor de conditie: naar de IKEA. Tegen de middag had ik al 8000 stappen, alleen van naar de Zweden te gaan. Het is een argument als een ander, doe er uw voordeel mee, dames.
Donderdag – 9296. Zwakjes. Maar wel vergaderd, een paar besprekingen gehad en veel voorbereid en gelezen. Zittende dingen dus. Bygones.
Vrijdag – bijna 13000. Weer lesgegeven, dus veel stappen. De dag is nog niet voorbij, maar ik zit voor de lichtbak nu, dus veel bewegen zal er niet meer aan te pas komen. Of het zou moeten zijn dat die doos melowcakes opeens op is, en ik naar de berging moet voor een andere.
Na een week kan ik concluderen: ik beweeg veel tijdens mijn werk, en eigenlijk ook best veel daarbuiten. Blijkbaar heb ik geen zittend gat, maar dat wist ik eigenlijk al. Zo’n stappenteller is super om bewust te worden van hoeveel ge beweegt en waar het beter moet. Deze eerste week was de referentieweek, volgende week is het de bedoeling om echt ons best te doen en meer stappen te doen. Ik ga alvast de hele week te voet boodschappen doen. EN IK OVERWEEG ZELFS MIJN FIETSBANDEN OP TE POMPEN EN TE FIETSEN WANT GE KRIJGT DAAR 1500 STAPPEN VOOR PER TIEN MINUTEN. Zotjes, zo gemotiveerd zijn.
Ik zei het al: als ik mijn tallonschoenen mag aanhouden, ben ik best sportief.
Ik ben er ooit eens mee begonnen, maar wegens te omslachtig mee gestopt. Altijd maar die foto’s overzetten, die kodak meesleuren: niks voor mij. Terwijl het zo’n cool gegeven is, eigenlijk: 365 dagen elke dag een foto posten. Maar! Nu! Heb! Ik! Een! Supergsm!
(het werd al eens gevraagd in de commentaren, dus voor uw nieuwsgierigheid: dezen.)
En aangezien ik nu vlotjes mooie foto’s kan nemen en die in één beweging kan opladen op Flickr, zijn al mijn bezwaren weggevallen en is er geen ontkomen aan: ik doe een Project 365. Vandaag is dag drie, en de set vindt u hier.
Of hieronder, natuurlijk.