Gisteren is de laatste zonde van de zendtijd opgenomen. Een klein huppeldansje was mijn deel na afloop: hij is terug, el hombre.
En hoewel ik stikkapot ben (in bed om half drie, baby wakker om 6 uur, ge kent dat wel), ben ik vrolijk als een vlinderke. Ik kijk ongelooflijk uit naar de komende weken. Want nu gaan we rondhangen in de stad, en af en toe een koffieke drinken, en eens naar een filmke kijken ‘s avonds. En als de baby ziek wordt, dan is er iemand die samen met mij bedenkelijk aan haar hoofdeke kan voelen en waaraan ik kan vragen: denkt ge dat het erg is? En we gaan ook al eens afwisselend opstaan, en ik kan dan ook nog eens zonder baby in bad.

Hallo, ik ben i. en ik heb een lief. Neen, echt, ik heb hem niet verzonnen: ziet, daar zit hij aan de tafel in ons huis

Een feestje, twee sprekers, een dag met de baby thuis, een bezoekje aan de dokter van wacht, een kater, een metekind-bezoekje en een rondhangavond. Een gevarieerd weekend, jawel. En veel geleerd, ook:

– Feestjes zijn leuk, vooral als er veel leuk volk is en ge met de taxi naar huis moogt.
– Een diversiteitsbeleid is te vaak een doelgroepenbeleid, terwijl diversiteit in de grond wil zeggen dat ge bij veel verschillende groepen kunt behoren, en dat het die combinatie van groepen is die u een unieke mens maakt.
– Tom spreekt niet meer tegen mij.
– Een baby van zes maand die ziek is, is minder aan te raden de dag na een feestje.
– Boorlingskes zijn mini-klein. En licht. En beter voor mijn rug dan zesmaanders, denk ik.
– ‘elke maatregel veronderstelt de aanblik van een ander’
– Als een meiske achter den toog een rode catsuit draagt en daar bijzonder weinig onder aan heeft, dan heeft *elke* man in het café dat gezien.
– Mijn metekindje is mega-cute. Wat een schatje, zeg.
– Blijkbaar gaat een bepaald genant verhaal van tien jaar geleden, waar ik me niks over herinnerde, gewoon niet over mij, bij nader inzien. tsssj.
– Mira kan beter en vooral sneller rollen dan ik dacht. Eerst lag ze in het midden van het grote bed, toen nam ik een t-shirt uit de kast en lag ze opeens op de grond.
– Als ge uw kind laat vallen en het mankeert niks, dan zit ge toch nog twee uur met de kleine op schoot te bleiten (gij. de kleine doet daar niet aan mee.) en komen uiteindelijk uw ouders om u te kalmeren.

Morgen zit mijn lief om halfacht bij de Hollanders, in De Wereld Draait Door (Nederland drie). En om iets na half tien in Comedy Casino. En als het nog niet genoeg is, is er rond middernacht nog een herhaling van zvdz van maandag.

* opgetrokken wenkbrauw *

Maar het is een geluk dat hij op de lichtbak komt, want ik ben bijna vergeten hoe hij eruit ziet, dat lief van mij. ‘s Avonds als hij thuiskomt, slaap ik al tegenwoordig. ‘s Ochtends als ik naar het werk vertrek, ligt hij nog te slapen. We hebben beurtrollen in thuis leven, precies, en bellen elkaar overdag in pauzes en gestolen minuten. MAAR! Ik heb de muur volgeplakt met post-its, die aftellen naar de laatste opname. En elke dag mag er een post-it weg. Er hangen er nog 8 nu. En als alle post-its weg zijn, lieve mensen, facebookvrienden, publiek, televisiemakers, boekskes en gazetten; dan is hij even van mij en van mijn dochter. nah.

Ik ben daar streng in, ja.