Year: 2010

internet

Ik stop nooit.

Ik stop nooit met bloggen. Daarzie. Zwart op wit op het interwebs, zodat als ik ooit de aandrang voel om te stoppen, dat ik toch eens extra nadenk omdat ik weet dat ge mij anders allemaal keihard gaat uitlachen omdat ik dus gezegd had dat ik nooit ging stoppen.

Want het is in de mode, dat stoppen. Stevenn, die is al gestopt. En die mevrouw van de rozebril ook. En nu Annava ook. En dedie van de story, die dreigt er soms mee. Ik heb dat niet graag, dat mensen stoppen. Ik ben daar autistisch in: het internet moet blijven gelijk het is, zeker de dingen die ik lees. Wat is me dat nu zeg.

Ik stop dus nooit, ge moogt gerust zijn. En gij?

Ja!

Koerke.

Mijn koer ligt er vrolijk bij, sinds gisteren. De dochter werd in het ochtendgloren in de buggy vastgesjord en we trokken gezinsgewijs naar de kouter, voor bieslook, thijm, oregano en watnogmeer. De dagen voordien had ik mezelf al een paar keer ietwat laten gaan in de knol-achtigen, en de tulpen tonen zowaar al kleur sinds dit weekend. De druivelaars blijken onze tomeloze nalatigheid en de daaruit volgende een winter zonder plastiek rond te potten overleefd te hebben. Er is sprake van botjes en de lavendel schiet. De koer voelt de lente, dat is wel duidelijk. Hij is nog steeds lelijk rood betegeld wegens een aanval van verbouwingsmoeheid die nu al twee jaar aansleept, maar hij staat wel vol geurig grief voor de keuken en bloemig grief voor mijn humeur. Het lief heeft ook gedweild en de vuiligheid opgekuist, want nadat ik de planten had verpot had ik geen goesting meer om ook nog te kuisen, zo zijn we wel.

Nu de zon nog terug naar Gent lokken en we zijn er helemaal.

kinderspam

We have a winner.

Vanavond een voorlopig absoluut hoogtepunt bereikt in mijn moederschap, qua mooiste moment. Ik kwam binnen in de crèche en Mira zat de andere kant van de zaal te spelen. Ze keek op, zag me, gaf me een stralende glimlach en kwam toen uiterst geconcentreerd en doelbewust op me afgekropen. Kirrend en lachend.

Ik zag even niks meer van de waterachtige substantie die mijn ogen vulde, en ik loop nu nog altijd te blinken van fierheid. Mijn dochter kruipt echt echt, en ze kruipt naar mij toe.

kinderspam

Zitten. Ergens anders dan thuis.

Ha. Lazyweb-alert.

Mira zit tegenwoordig zeer goed alleen. En in de stoel zitten aan tafel is al helegans feest. Tijd dus voor een nieuwe aankoop ten huize kerygma: iets om op een stoel te zetten van een restaurant of van mensen zonder kleine kinders (en dus zonder kinderstoelen) zodat mira erop kan zitten. Of iets om aan een tafel te hangen. Ze is wel nogal hevig, dus iets waar ze een beetje vast inzit zou handig zijn.

Zeg het eens, wat gebruiken jullie? En zijt ge er content van? Linkjes en al zijn ook welgekomen.

© All Rights Reserved 2021 Theme: Promos Blog by Template Sell.