Lieve Mira

vergeet boorlingskes. Vergeet baby’s. Peuters, die zijn het summum van schattigheid. Je bent de afgelopen maand gegroeid tot 9kg800 en 79cm pure, absolute vertederingsdrugs. En ja, ik weet dat precies, want we zijn nog eens naar Kind & Gezin geweest. Je lichaam is nu officieel een versterkte burcht van vaccins tegen vieze ziektes allerhande, en je blijkt ook flink voor je leeftijd. Flink. Ik kreeg de kriebels toen de dokter het woord uitsprak, want je hoeft van mij helemaal niet flink te zijn. Flinke kindjes, dat zijn in mijn hoofd kindjes die als ze zich niet zo ok voelen toch nog braaf zijn en gemakkelijk te hanteren. En dat vinden wij hier thuis niet zo belangrijk. Ik heb liever een blij kindje, een vrolijk kindje, een avontuurlijk kindje, een lief kindje en een wild kindje. Gelukkig ben je all of the above.

Maar summum van schattigheid, dat zei ik dus. Het begint al vroeg in de ochtend (nog altijd veel te vroeg in de ochtend, naar mijn zin, de dag dat je tot negen uur slaapt, geef ik een dikke fuif) met een vrolijk gegild Maaaamaaaa van zodra ik je kamer inloop. Gevolgd door een heel vertellement over hoe je nacht is geweest en hoe goed je hebt geslapen. Op het verzorgingskussen geef je zoentjes: aan mij, aan al je beren die daar staan om je af te leiden tijdens het verversen, aan je badjas, je sokken, je kam. Sinds deze ochtend moeten de beren trouwens ook zoenen geven aan elkaar. Bijzonder lief van jou, dat je daaraan denkt.
De rest van de dag loopt, als je niet naar de babyfabriek moet, volgens hetzelfde stramien: je helpt ons waar je kan – met boterhammen smeren, vaatwas invullen, stofzuigen, koken – en je maakt perfect duidelijk wat je wil – naar buiten, een koek eten, naar de televisie kijken, stickers op de ramen kleven.

We spreken tegenwoordig onze eigen taal. De taal die je hebt gekozen, en die alleen je vader en ik begrijpen. Je zegt Mè en we weten dat je dorst hebt, je zegt Mollll en we weten dat je wilt voorgelezen worden uit het boek van de mol met de kaka op zijn hoofd. Je hebt woorden voor ongeveer alles in huis: meestal één of twee lettergrepen van een woord dat wij ook gebruiken, maar soms kies je ook koppig een eigen vocabulair. Je zei bijvoorbeeld maanden geleden al \”poe\” voor de poes. En daar ben je dus nu resoluut mee gestopt. Een poes, dat is nu \”Mauw\”, met exact dezelfde intonatie als Santa Boogie miauwt als hij de living binnenwil. Het is niet onlogisch kind, het is niet onlogisch.

Je doet ook aan conventies, de laatste tijd. Vorige maand was je overduidelijk bezig met ontdekken hoe bepaalde zaken nu eigenlijk in elkaar zitten, deze maand ben je vlotjes een sociaal dier geworden. Als je grootmoeder blijkt een brace te dragen voor haar pols, dan wijs je, zeg je \”pijn\” en geeft een zoen op haar hand. Als je een cadeautje krijgt, scheur je het met stralend gezicht open en gil je \”ooooooooooh\”. Als je ergens weggaat bied je spontaan je wang aan aan het gezelschap, voor een kus. Je hebt de wereld door, zo blijkt, en het is een genot om daarnaar te kijken.

Afsluiten doe ik deze maand met mijn persoonlijke hoogtepunt van de afgelopen weken. Op woensdag ben je altijd thuis bij je vader terwijl ik uit werken ben. Tijdens mijn pauze belde ik even naar huis en jullie waren net fruit aan het snijden, zo bleek. Je vader gaf de telefoon aan jou door, en toen ik \”dag schatje\” zei, antwoordde je heel duidelijk \”Allo! Mama!\” en maakte een kusgeluid door de telefoon. Meiske, ik stond daar in de ijskoude tuin op school, met mijn voeten in de sneeuw maar onmiddelijk met mijn hoofd in de wolken. En het was precies instant warm en zomer. You totally made my day.

Zoen

je mama.
Maand 1 – Maand 2 – Maand 3 – Maand 4 – Maand 5 – Maand 6 – Maand 7 – Maand 8 – Maand 9 – Maand 10 – Maand 11 – Jaar 1 – Jaar 1, maand 1 – Jaar 1, maand 2 Jaar 1, maand 3