Lieve Mira

ons gezin is ten prooi gevallen aan zware verliefdheid. Het is niet anders. Zowel je vader als ikzelf zijn namelijk smoorverliefd op jou. We zijn nu definitief het soort ouders geworden dat, als het kind eindelijk in bed zit, tegen elkaar vertellen wat voor schattigs de samensmelting van hun beider genen wel niet gedaan heeft die dag. Er is altijd veel te vertellen, want manman wat ben je schattig.
Je bent de laatste weken verworden tot negen kilo pure levensvreugde: je lacht van ‘s morgens tot ‘s avonds, en je hebt ook besloten dat het nu tijd is om een keer ernstig aan je vocabularium te gaan werken. Je kon al ba (voor bal) en poe (voor de poes), je kon al mama en papa, maar sedert een paar dagen zeg je ook meer dan dat. Je grijpt in de waterstraal in bad en zegt “wate”, je zegt “deutjetoe” en sluit vervolgens de deur. Dat laatste is je nog niet volstrekt duidelijk, though, want als je de dop op je beker zet, zeg je “deutjetoe” en als je een doosje dichtdoet is het ook deutjetoe. Ik ben daar persoonlijk nogal meegaand in. Als je een doos en een beker een deutje wilt noemen, ga je gang. We gaan daar niet moeilijk over doen.

Verder ben je nog avontuurlijker geworden dan je al was. Kon dat dan, mama? Blijkbaar wel, schat. Je kruipt gezwind de trap op, klautert in de zetel en op het bed. Deze week zat je opeens midden op de salontafel. We hebben dus niet alleen meer ogen in ons achterhoofd nodig nu, maar ook op onze knieën, schouders, oren en watnogmeer. Je hebt namelijk nog niet door dat sommige dingen best gevaarlijk kunnen zijn: de babybjornwipper bijvoorbeeld, hebben we vakkundig verwijderd sinds je er bovenop kruipt, hem als supersonische wipplank gebruikt en ondertussen in je handjes klapt. Mijn moederhart stond elke keer stil als je die stunt uithaalde, dus voor mijn (en ook jouw) gezondheid is het ding nu opgeborgen.

Maar we hadden het over verliefdheid. Ook jij bent helemaal smoor, tegenwoordig. Op het leven zelf, maar meer nog op zowat alle jonge mannen die hier in huis komen. Dan hebben we bezoek en dan zit je de jongen/man in kwestie met een stralende glimlach aan te staren, minutenlang. Of zit je, pseudoverlegen kirrend, vanachter een stoel te loeren. Je charmeert, straalt en haalt alle meisjestruken uit de kast. En daar moeten we het even over hebben. Nu is dat nog schattig, liefje, maar als je dit soort dingen uithaalt binnen een jaar of veertien, dan sluit ik je op in je kamer.

Nog zoiets dat je toch een beetje gaat moeten temperen, ooit: dat ongeneerd wijzen en staren naar mensen in de stad. Vooral als je er dan ook nog luid bij lacht. Nu is dat grappig, ja, maar ooit zullen we daar toch eens een gesprek over moeten hebben.

Je bent bij momenten een echt meisjemeisje geworden. Haalt kleedjes uit een stapel, houdt die triomfantelijk omhoog en zegt ooooooooh. Met getuite lippen. Complimentjes zijn ook de manier om je te overhalen om iets aan te houden wat je eigenlijk niet wilt aanhouden, hebben we gemerkt. Als we naar je schoenen wijzen, die je probeert uit te trekken en we zeggen “wat een mooie schoentjes heb jij, zeg!”, dan begin je te stralen en mogen de schoenen aanblijven. Hetzelfde met speldjes: als een speldje na het aanbrengen uitgebreid wordt bestoeft en bekeken in de spiegel, dan mag het blijven. Anders moet het onverbiddelijk weg. Ik ga de komende maanden op zoek naar hoe ik deze nieuwe ontdekking ten volle kan gebruiken.

Je ziet het, niets dan goed nieuws, in deze voorlaatste nieuwsbrief van je eerste levensjaar. Want die verliefdheid van ons, die doet vergeten dat je nog elke ochtend tussen zes en half zeven je dag begint, en dat dat voor de vakantie echt wel ongoddelijk vroeg is. We noteren het als een werkpuntje, maar zo erg is het allemaal niet. Je stralende persoonlijkheid maakt alles goed.

zoen

je mama

Maand 1 – Maand 2 – Maand 3 – Maand 4 – Maand 5
Maand 6 – Maand 7 – Maand 8 – Maand 9 – Maand 10