Ik was dat helemaal vergeten tonen zeg: de fotoshoot die we van Mira hebben laten doen voor haar verjaardag. Hulde aan Emilie Vercruysse.
Kent ge dat, het scheel eraf drinken? Als er een kind geboren wordt, dan gaat de vader in kwestie met zijn vrienden op café. Pinten drinken. Omdat het kind begot niet scheel zou worden.
Het is een traditie die in onze vriendenkring met veel passie in leven wordt gehouden, bij elke geboorte opnieuw, en er zijn veel geboortes. Een slechte mens zou kunnen zeggen dat onze vriendenkring bestaat uit mensen die al graag eens op café gaan en alle excuses dienaangaande met beide handen aangrijpen, maar die mensen dolen: onze mannen doen dat alleen maar voor het goed van de baby in kwestie.
Onze mannen, jawel, want deze avonden zijn strikt vrouwen niet toegelaten. Enkel voor de meter wordt een uitzondering gemaakt, maar dat is alleen maar omdat er anders te veel gezaagd wordt. Oneerlijk, zo was ons verdict op een terras in Frankrijk, deze zomer. Dan hebt ge negen maand met de baby in de buik rondgezeuld, met alle ongemakjes vandien. Dan hebt ge helse pijnen doorstaan om wezentje naar buiten te persen of hebt ge uw buik laten opensnijden om het hummeltje eruit te halen. Dan hebt ge maandenlang nauwelijks geslapen, uzelf verwaarloosd, en een leven gehad dat voornamelijk uit eten geven en dat eten een paar uur later weer opkuisen bestond. En dan, ja dan nog, moogt ge niet eens mee op café. We moeten serieus blijven, mensen, dat is een schande
Dus werden er plannen gemaakt, daar op dat Franse terras, en wij werden daarbij niet gehinderd door een karaf frisse rosé, neen. Plannen voor een nieuwe traditie: als het kind, meestal zo’n twee jaar na de helletocht van de geboorte, eindelijk van de pampers af is, dan moet er gevierd worden. Door de vrouwen en alleen door de vrouwen. It makes perfect sense: een zindelijk kind, dat is een kind dat opeens minder afhankelijk is van mama. En dat dus al eens een nachtje bij iemand anders kan blijven, vantijds.
Enfin. We doopten de nieuwe traditie “de pamper eraf drinken”, en morgen is de eerste keer in onze vriendenkring. Janne is namelijk helemaal aan de onderbroek tegenwoordig, zelfs ‘s nachts.
Wij gaan dus alvast uit, morgenavond, onze mannen blijven bij hun kinders. De tweede avond is ondertussen al vastgelegd, want we hebben wel wat schade in te halen. Er zijn al veel zindelijke kindjes, in onze omgeving. Verder stellen we ook — met enige aandrang — voor dat u, moeders daar aan de andere kant van het web, deze traditie ook begint te eren. Omdat u het verdient, zoals wij dat allemaal verdienen. *maakt een vuist*
Had ik eigenlijk al verteld dat wij met Mira op muziekles zitten? Neen zekers. Wel, wij doen Muziek op Schoot bij mijn lieve collega M., bij Tuimeloor. Hoewel u die op schoot wat ons klein grut betreft gerust met een korreltje of vijf zout mag nemen.
Maar het is dus supertof: we leren liedjes, we mogen met belletjes en instrumenten spelen en we zien Mira vreselijk hard evolueren tijdens de sessies. Vooral het onderdeeltje “instructies volgen” was in den beginne niet echt haar forté, maar ze begint het echt te kunnen ondertussen.
Wat zo leuk is ook: door die lesjes zingen we ook thuis veel meer. En Mira vindt dat super. Er is een liedje, met bewegingen, dat hier absolute favoriet is.
Samen op de fiets, wiebel wiebel wiebel.
Oei, voel ik daar iets, kriebel kriebel kriebel.
Paardjes in de wei, hobbel hobbel hobbel.
Hou je vast aan mij, daar is nog een bobbel!
De laatste weken doet ze keihard mee, met een stralende glimlach op haar gezicht. En sinds een paar dagen hoor ik haar onder het spelen regelmatig “Wietel Wietel Wietel” zingen. Ik moet altijd ongelooflijk op mijn tanden bijten om haar niet op te eten als ze dat doet.
Wij wonen ondertussen voor de 4e keer in de december hier in dit huis, in deze straat, in deze buurt. En elk jaar is het weer uitkijken naar de dag na Sinterklaas. Want de dag na Sinterklaas, dan begint de wedstrijd. De deelnemers aan de wedstrijd zijn een aantal tegen over elkaar liggende huizen, hier om de hoek. De eigenaars gaan zichzelf zwaar te buiten aan kerstdecoratie en ge ziet dat van ver dat het gewoon grandioos tegen elkaar op is. Het is vreselijk grappig om te zien, en het verandert in de eerste weken constant, tot dat deel van de straat één grote bron van sfeerlicht, gevelklimmende kerstmannen en slingers is.
Dit jaar heeft stuurboord de dans geopend. Naar het vervolg kunnen we alleen maar raden. Benieuwd!
