Als er een kermis is, dan moet ik op het schietkraam. Zo is dat, en het is niet anders. Zonder opscheppen, ik kan dat dus ook echt goed, en ik hoef niet eens \”voor een vrouw\” aan deze zin toe te voegen. Gisteren waren wij met het kind op de kermis, voor haar very first velomoleke-experience en toen wilde ik dus naar het schietkraam. Eerst lief een potje kogels, terwijl ik bij de buggy bleef, daarna mijn beurt. Eerste kogel: gat in de lucht. Twee: idem. Drie: nog eens. Vier, vijf: ook al. Lief keek niet begrijpend, terwijl ik hem zwaar met mijn ogen draaiend het geweer in de handen duwde en snauwde: hier, doet gij maar.

Ik zeg u dus bij deze: ik kan absoluut geen geel pijpke raken als er tien meter verder vier giechelende pubermarginalen mijn lief aan het filmen zijn met hun gsm. Bekende vlamink, my funky ass zeg.