Deze nacht was ik even geen mama. Ik was een meiske in baudelo dat bier over zich liet morsen en daar gewoon mee moest lachen. Ik stond vloekend in de rij voor de toiletten wegens te lang gewacht om te vertrekken en dringend. Ik haalde zoveel pintjes als ik in één keer kon dragen en deelde uit aan wie op dat moment rond mij stond. Ik rookte te veel sigaretten, en weerstond de roep van irish coffee die de volgende dag een slecht idee blijkt. Hoewel ik dus wel vreselijk veel zin had in de slagroom. Ik was één van de massa voor de kinky star, joelde mee bij de confetti en zoende mensen die ik kort daarvoor wel of veel te lang niet had gezien. Ik leerde de geheimen van het circus, stelde een kersverse vader gerust, at vuile hamburgers, wandelde op blote voeten met mijn lief naar huis en ging slapen toen de zon al opkwam.

En om half elf stond ik zonder morren op, ging de dochter halen en werd weer mama. Een mama met een houten hoofd, maar ook een lijf vol verlangen naar een paar weken niksdoen, niks moeten, en absolute rust met ons drie thuis.

Ik zie u vast in het parkkaffee, of in het keizerspark, of op de plage tatoeage, ergens de komende weken, niet?