Het is niet omdat een ander er zijn voeten aan veegt, dat gij niet moet doen wat ge moet doen. Mijn mama en papa zegden dat vroeger. En ik moest daar vandaag keihard aan denken.

Ik ga niet stemmen. Het klinkt op het interwebs en bij monde van die meneer van dat groepke die ooit eens ferm kwaad is geweest op Michel, die keer.
Er zijn facebookgroepen ook, eentje om niet te stemmen, eentje om op een franstalige te mogen stemmen, eentje tegen de verkiezingen, enzovoorts enzoverder. Als ge tegenwoordig geen facebook-groep hebt opgestart, zijt ge een ferme internetloser. Facebook ook als het ultieme protest van een luie generatie: ge duwt op een knopje “i like this” en hopla, ge hebt geprotesteerd. Vanuit uw luie zetel en terwijl ge met één oog nog naar Thuis kunt kijken. Vraagt alstublieft niet dat er enig fysiek engagement zou nodig zijn. Ik vraag me af hoeveel mensen er zouden betogen, in de wetstraat, als daartoe opgeroepen zou worden. Ik zou daar veel respect voor hebben, maar voor dit? Beetje in het virtuele uw luie piepstem laten horen.

Protest moet niet moeilijk zijn, soms is het niet meer dan op een zondag in juni in uw nest te blijven liggen, in plaats van de plicht te vervullen die komt met uw burgerschap. En dan laat ik het feit dat de vrouwen onder u nog geen 100 jaar zelfs maar het recht hebben om mee te beslissen nog gewoon in het midden.

U doet maar, lieve mensen. Maar besef dat uw foert grote gevolgen heeft. Of vindt u het kunnen dat u nu zegt: ik speel niet meer mee, maar dan weer wel op facebook en uw blog allerlei meningen moogt hebben, na de verkiezing?

Ik ga dus wel stemmen, mocht het u nog niet duidelijk zijn. Met evenveel engagement en even doordacht als altijd.