Ik ben klaar met examens verbeteren. Jawel. Het is nog maar dinsdag en ik ben al klaar, ik kan het bijna zelf niet geloven, want mijn zelf opgelegde deadline lag op vrijdag. Dat betekent een zee van vrije tijd, de komende dagen: twee dagen met de dochter thuis, een babybezoek aan de materniteit, een paar kine-beurten met de dochter en de lessen voorbereiden voor volgende week. That’s all.

Maar nu eerst naar de lichtbak gapen (Gili in de Laatste show, straks!) en slapen.

Gisteren hebben wij voor het eerst sinds de dochter er is avondeten gegeten terwijl ze nog wakker was. Om half zeven zeg, dus niet zoals gewoonlijk om negen uur. We waren precies normale mensen.

Dat komt omdat (a) de baby haar huiluur definitief heeft afgeschaft, (b) ze nu aan tafel bij ons kan zitten in haar stoel en dat bijzonder fijn vindt — gelijk een groot meiske é en (c) mijn onwettige uitzonderlijk thuis was, en dat voor acht uur.
Ik kreeg zowaar een glimp te zien van hoe het leven zal zijn binnen een paar weken, als hij vroeger en vaker thuis is, en ik moet zeggen: het beviel mij wel.