(Zoals bij lilith) en ook omdat er een award was die al maanden ligt te wachten. Een award is gelijk een stokje vroeger, maar het heet anders tegenwoordig. Ik ben gelijk niet meer-zo-vinger-aan-de pols van het blogosfeer-gedoe, me dunkt.
Maar goed. Ik kreeg de award van jessie, waarvoor dank. Zij is één van de massa bloggende moeders out there waar ik er ondertussen ook eentje van ben. Which reminds me dat ik het woord colostrum al een poos niet meer gebruikt heb, en dat het nochtans zo’n grappig woord is omdat jongens zoals mijn lief en Tom er helegans van in shock gaan. Colostrum, colostrum, colostrum. Pictures are available, ow yes.

De opdracht van de award is: vertel tien dingen over uzelf die de mensen nog niet weten. Nu, na meer dan vijf jaar zowat dagelijks bloggen, is het niet gemakkelijk tien dingen te vinden die ik nog niet verteld heb, en waarvan ik ze wil delen met de wereld. Ik heb dus lang moeten nadenken. En ik heb uiteindelijk het concept veranderd naar “dingen die ik misschien nog niet verteld heb”. Dus als er dingen bijzijn die u al wist: ik heb misschien gezegd. ha.

* ik heb een bijzonder groot talent voor ergernis: ik erger me aan verschrikkelijk veel vreselijk kleine dingen en ik erger me nog harder aan het feit dat ik me daaraan erger.
* ik sta op de zwarte lijst van mobistar. Ik heb ooit een dispuut met hen gehad over een factuur die niet strookte met het contract dat ze me hadden verkocht en ik had het als bij wonder opgemerkt. Normaal merk ik zo’n dingen nooit, maar nu dus wel, en dan ben ik nogal koppig. Aangetekende brieven, honderden telefoons: de hele rimram. Lang verhaal kort het is geëindigd met een gesprek dat alsvolgt verliep:
“ik heb u toch al gezegd: ik betaal dat niet. Sluit mij maar af” “ok, maar als u niet betaalt kunt u nooit nog een abonnement nemen bij mobistar want dan staat u op onze zwarte lijst”. En toen werd de telefoon dichtgegooid. Door mij.
* ik eet heel graag, steevast te veel en ik kan uren over eten praten. En toch vergeet ik heel vaak te eten, omdat ik zodanig met andere dingen bezig ben. Mijn lief en de meeste van mijn vrienden weten dat ze af en toe eens moeten vragen of ik al iets heb gegeten. Zekers als ik opeens zonder reden nijdig en pinnig word.
* ik hou van tussenseizoenen. Al dat extreem gedoe met die hittegolven en sneeuwbuien: niks voor mij. Doe mij maar een regenbui op zijn tijd en een waterzonnetje. Of herfstwind en lentebriesjes.
* ik heb tot mijn 20e al mijn kleine huisdieren bert genoemd, en als het er twee waren: Bert en Berta. Al mijn kleine huisdieren? Ja, de hamsters, de muizen, de zebravinken en de schildpadden. Toen kreeg ik een liefke met de naam bert en ben ik daarmee gestopt, omdat het belachelijk zou zijn om uw huisdieren naar een (al zeer gauw, ja) ex-lief te vernoemen.
* Vaak word ik het liefst van al keihard met rust gelaten. Dat is vreselijk grof, ik weet het, maar soms word ik zo moe van al dat sociaal zijn.
* ik vind vriendschappen tussen jongens één van de aandoenlijkste dingen ever. Vooral als één van hen verdriet heeft: de onbeholpenheid waarmee ze dan elkaar proberen helpen. Dat ze dan niet zomaar eens kunnen bellen om te vragen hoe het gaat, maar een praktische aanleiding moeten hebben. En dat ze dan pintjes gaan drinken en de hele avond niet over het verdriet praten. Maar dat het daarna toch beter is. Zo schattig.
* Ik kijk altijd uit naar uitstapjes tot de dag voordien. De dag zelf denk ik: eigenlijk zou ik liever gewoon in de zetel zitten en een boekske lezen. En achteraf ben ik steevast blij als ik toch geweest ben. Het helpt dus als u met mij bevriend bent en ik een beetje schrik van u heb, zodat ik niet durf af te zeggen.
* Ik maak alleen ruzie met mensen die ik graag heb. Als ik me erger (zie punt 1) aan iemand die ik niet graag heb, dan resulteert dat in schouderophalen of uitlachgedrag. Maar nooit in ruzie.
* ik zou graag een grote, slanke negerin zijn die goed kan dansen en zingen. Dat lijkt me leuk.

Zijn dat er tien? Volgens mij zijn het er zelfs elf. Dat brengt ons bij punt twaalf: ik ben een ongelooflijke strever en ik doe compulsief mijn best. Gelukkig ben ik ook onnoemelijk lui, en dat compenseert één en ander bij momenten.