Soms weet ik zo weinig van baby’s, ge hebt daar geen gedacht van. Zo is er dat gedoe met die tanden: ik dacht dat die elk om beurt mooi de tijd kregen om door te komen en dat dan pas de volgende begon lastig te doen. Dat zou namelijk mooi geregeld zijn van de natuur. Little did I know, zeg.
Want jawel: de dochter had deze middag een hysterisch krijsmomentje, midden in een middagdutje dat op dat moment nog maar een half uurtje aan de gang was. Pamper was nochtans proper, melk was gedronken en neuske uitgespoeld. Enig onderzoek van de vader wees uit dat tand nummer twee op doorbreken staat. En het schaap heeft er vorige week nog maar eentje gekregen zeg.
We zijn alvast even naar de apotheek van wacht gereden om product om het gedoe te verzachten. En de bijtring ligt in de frigo af te koelen.

En de dochter? Die is op weg naar de apotheek in slaap gevallen en haalt nu haar gemiste middagdut in. Ze mag voor een keer zelfs in haar maxicosi blijven liggen, gewoon omdat het zo al lastig genoeg is.