Year: 2009

Ja!

Valentijn.

Deze ochtend — sommige mensen zouden het eerder middag noemen — werd ik wakker en ik had instant zin in pannenkoeken. Van die zelf gebakken zoete, zoals vroeger op verjaardagsfeestjes.

Nadat ik mijn half slapend lief hiervan op de hoogte had gesteld, draaide ik me om voor nog een snooze zonder wekker. Drie minuten later gevloek aan zijn kant van de onechtelijke bedstede. Dat hij nu ook pannenkoeken wilde. Maar dat er geen tijd was, want meneer had opnames, een uurtje later.

Ik ben pannenkoeken aan het bakken nu, tegen dat hij thuiskomt van de opnames. Voor zijn Valentijn. Het is te hopen dat hij een ferme bloemekee meeheeft in ruil.

mediagedoe

Te koop: lief.

“Pas op, of ik ga ulder verkopen.” dat zei mijn meme vroeger wel eens tegen mij en mijn aimabele neven S. en T.. Niet dat wij zo stout waren hoor, althans ik — het bijzonder brave meiske — toch niet. Behalve de occasionele brandstichting en af en toe een vlaag van ongehoorzaamheid, waren wij voorbeeldige kinderen, jawel.
Alleszins, ik moest daar aan denken, nu mijn lief te koop staat op ebay. Hoe ik daar niet zelf ben opgekomen, zeg.

En al

Oh boy.

Hij heeft mij een beetje ziek gemaakt, de snoodaard. Met zijn valling en zijn hoesten. En hij is er bovendien ook de oorzaak van dat daar chemicaliënsgewijs weinig aan te doen valt. Boe-hoe!
Over dit alles later ongetwijfeld meer, maar ik voel dat ik onweerstaanbare drang krijg om dingen in rijmvorm te noteren en laten we wel wezen: daar is niemand van gediend.

Een tuk, dan maar. Een tuk.