Year: 2009

Ja!

Visserskop.

Er was een bongobon die nodig opmoest, er was een vakantie wegens de opnames zijn achter de rug. Dus reden wij naar de zee. Voor een wandeling en een heerlijk etentje. Een uitgebreid ontbijt en dan een tochtje naar de haven voor coquilles en garnalen. En daar zagen we plots de visscherskoppen van grote held vanfleteren, zodat we even door de loods heen moesten.

Een de andere kant van de loods bleek een visserscafetaria te liggen. En toen opeens was het drie uur, een theetje en wat gini later, had ik twee spellekes pool verloren en stonk mijn haar naar rook van zelfgerolde sigaretten.

Het blijft vreemd hoe de vakantiedagen bij ons altijd helemaal anders uitdraaien dan we gedacht hadden.

eten

Niet. En niet van plan.

Ik ben deze taart aan het maken, omdat ze er zo lekker uitziet en de bloedappelsienen stonden in reclame op de vrijdagsmarkt. Ik ben echter niet zo geduldig als sommige anderen vrees ik.
Dingen die ik volgens het recept wel had moeten doen, en niet deed
– eerst kneden, dan water (gewoon alles in kitchen aid will do)
– half uur laten rusten (10 min is dichtbij, vind ik)
– vruchtvlees van tussen de vellekes halen van de appelsien (zie ik eruit alsof ik tijd te veel heb)

dingen die ik niet van plan ben te doen:
Vier uur wachten voor het afbakken.

Het zal mij benieuwen wat het wordt, die taart.

Neen!

Awoert uitgebreide kaarten.

Bon. Ik had het kunnen weten: een restaurant waar werkelijk alles op de kaart staat (van steaks over pasta naar croque tot koude schotels, langs varkenshaasjes naar vis enzovoort) en waar je dus kunt kiezen tussen tig gerechten, dat is een slecht teken. Ik nam een toast champignon omdat het me veilig leek, maar kijk: ik ben al een hele dag en nacht ziek van hun onverse eten.
Bah. Epsilon in de Sint-Amandstraat. Te vermijden.

kinderspam

Live getuige en al.

Gisteren waren wij op Helmet, alwaar de Gentse liefhebbers van nostalgie en luide gitaren verzamelen hadden geblazen. Het was dan ook geen verrassing dat we de papa van Lou tegenkwamen. De mama van Lou, die was thuis gebleven, wegens nog maar zes dagen voor de uitgerekende datum van zoon nummer 2. P. vertelde lachend dat zijn gsm op trillen stond, voor het geval er iets zou gebeuren, dat hij het zou weten. Maar dat er ongetwijfeld over tijd zou gegaan worden.

En toen trilde de gsm.
En toen bleek er water gebroken.
En toen bleef de papa van Lou niet meer voor Helmet en stuurde ik de mama smsen voor succes. Bijna live getuige van een geboorte, zeg.

Ondertussen is Sid geboren. Alweer een coole telg bij in een zeer rock ‘n roll gezin.