Deze namiddag stond ik naast een camion, type tankwagen. Maar dan niet met benzine gevuld, zo droomde ik snel weg, gezien de firmanaam op de zijkant. Ik zeg u: mijn dagdroom maakte de het fileleed een stuk aangenamer. En ik heb vanavond chocoladecake gebakken.
Ik ben gisteren de hele dag ongemakkelijk geweest van een interview met Peter Adriaenssens, kinderpsychiater, in De Morgen. Ik heb het in drie etappes moeten lezen, omdat ik er op bepaalde momenten fysiek pijn van had.
Misschien dat ik daar te emotioneel op reageer, als onderwijsmens. En als iemand die in een buurt woont waar veel kinderen wonen waarvan ik vermoed, zie, voel dat ze tot die 30% behoren die volgens Adriaenssens uit de boot vallen. Maar toch. Misschien is emotioneel de enige manier om hierop te reageren.
Citaten. Stof tot nadenken.
* In Everberg krijgt drie kwart van de jongeren nooit bezoek van ouders.
* Het jongetje dat in Brugge is doodgefolterd was al twee jaar niet naar school geweest, en niemand had zich daar vragen bij gesteld.
* Ouders trekken vaak hun handen af van kinderen met zware psychische problemen. Dat is een vorm van kindermoord.
* Het gaat de foute kant op, maar ik voel nergens een sense of urgency, tenzij om jeugdgevangenissen te bouwen.
* Uit een recente enquete is gebleken dat 60 procent van de ouders meende dat je een zestienplusser geen regels meer moet opleggen.
* Eigenlijk komt het ons allemaal goed uit om problemen met jongeren zoveel mogelijk te pathologiseren. Dan ontsla je jezelf van elke verantwoordelijkheid. Het zit in zijn koppeke, niet in ons gezin.
Eerste vrijdagavond zonder werkend lief in weken: luxe. Uit eten. Uitgebreid en gezellig, bij onze favoriete restaurateur, die op één of andere manier er steeds in slaagt om een tafel voor ons te versieren in het volgeboekte restaurant. Daarna op café met vriendjes.
Op zaterdag pizza gegeten in Tony’s, een nieuwe Italiaanse doeninge, hier in de buurt. Dan een concert op groot scherm en dan weer op café met vriendjes.
En dan op zondag een optreden van het lief en voor de televisie hangen.
Het lijkt wel vakantie. Maar dan zonder het zomerweer.
Ik moet er zowaar een beetje aan wennen, dat hij weer tijd heeft. En een leven buiten zvdz. Deze ochtend, bijvoorbeeld, is hij opgestaan voor de poetsvrouw en ben ik tot half negen blijven liggen. Bliss. En als ik vraag om naar een winkel te gaan, omdat ik iets wil tonen, dan heeft hij gewoonweg tijd om mee te gaan.
Toen ik thuiskwam vanavond was hij de was aan het weghangen. En daarna hebben we samen gekookt. En er is sprake van een uitstekend humeur en dingen samen doen in het weekend.
Ik zeg u: het is eens iets anders dan een man die weg is als ge opstaat, en ‘s avonds laat doodmoe thuiskomt, om dan nog wat scenario’s door te nemen. Ik ben een contente mens.
Er zijn een paar dingen die ik beestig goed kan, wist u dat?
Zoals vergeten voedsels die toevallig in de frigo liggen tot een maaltijd combineren. Heel veel geld uitgeven op heel korte tijd. In de zetel zitten en absoluut niets doen. Mensen die hyper zijn rustig maken. Worst case scenarios bedenken. Dingen uitstellen. Enwatnogmeer.
Maar absoluut in van mijn grootste talenten is schieten aan het schietkraam. Gelijk een echte vent, zo goed kan ik dat. Het geeft me ook een heel stoer gevoel. En ik moet altijd al van tevoren huppelen als we een kermis zien en mijn lief zegt “straks gaan we dan eens schieten é”.
En dus hebben wij sinds zondagavond weer een paar waardeloze sleutelhangers bij. En hoop ik dat het gauw halfvastenfoor is!