Eigenlijk was ik totaal niet ongerust, over die varkensgriep en al het gedoe eromheen. Ik woon in Gent, which is not Mexico, ik heb vitaminen die ik alle dagen neem en ik dacht dat het allemaal wel zo’n vaart niet zou lopen. En hey, er zijn antivirale middelen in overvloed, hier, zegt iedereen.
Toen deze ochtend bij het ontbijt het lief echter terloops even liet vallen dat hij wat bijgelezen had en dat we ons niet te veel zorgen hoefden te maken, ook al mag ik — eddie indachtig — niet aan de antivirale middelen, toen opeens was ik wel bezorgd. Omdat hij bezorgd was.
Zo gaat dat bij mij, brave vrouw zijnde: als de gazetten paniekeren, dan negeer ik dat. Maar ho maar als mijn meneer-de-biologie-man zich zorgen maakt. Dan loop ik opeens weg van niezende kinders in de colruyt.
Ik probeer momenteel het kluwen te ontwarren dat heet “geeft mij een inkomen als ik mijn koter op de wereld heb gezet”. Aangezien eddie namelijk ook pampers nodig heeft, en die niet uit mijn borsten komen, moet dat geregeld worden.
Ik ben niet vastbenoemd, dus word ik blijkbaar betaald via de ziekenkas, zover zijn we al. En daarvoor moet ik *na* de bevalling papieren laten invullen door school en door de dokter. Maar! De bevalling is uitgerekend in de vakantie en dan is de school niet open. Razend benieuwd hoe men dat gaat oplossen. (Voor ons zou dat geen onoverkomelijk probleem zijn, een paar weken overbruggen, maar het is wel raar dat er wordt aangenomen dat dat zomaar bij iedereen kan, niet?)
Extra bedenking: na de bevalling, dan is papierwerk toch het laatste van uw zorgen?
Extra extra bedenking: ik heb, als leerkracht in het hoger onderwijs, vastgelegd verlof. Dat begint in mijn geval op 10 juli, en loopt tot de week na 15 augustus. Aangezien ik uitgerekend ben begin augustus ben ik dik de helft van dat verlof kwijt. Ik ga daar niet over zagen, hoewel het niet echt fair is, natuurlijk. Maar er zijn mensen die maar twintig dagen hebben en ge moet content zijn met wat ge hebt, dus ala. Maar. Van zodra ik beval val ik op de ziekenkas blijkbaar, dus niet mijn volledige loon. En eigenlijk is dat wel een beetje grof: als ik niet zwanger was geweest dan had ik verlof én geld. Nu telt het als zwangerschapsrust en hopla geld kwijt.
Als de baby maar gezond is natuurlijk. Maar het blijft wel raar.
Schoenen laten overkomen, dat is onverantwoord zeker, in tijden van economische crisis?
De dag begint uitzonderlijk vroeg, vandaag. Veel werk voor school (een nascholing geven, straks. En scripties te lezen, veel…) en veel boodschappenwerk (er is een verkoop van een kledingmerk dat naar het schijnt schone bodykes voor boorlingskes heeft. En ik moet naar de Ikea.) en er moeten dringend wat papieren in orde gebracht worden.
Voor het krieken van de dag de nest uit dus. Hoewel ik eigenlijk niet weet hoe laat het krieken valt, maar het voelt als nog-niet-kriekerig toen de wekker bliepte.
En ik versta dat wel hoor. Mensen die zeggen dat de ochtend het schoonste uur van de dag is. Alles is rustig, ge kunt doorwerken, er is stilte. Alpenwei en bergbeekje aan toe zeg. En ik moet dat eerlijk toegeven, nu ik het ervaren heb: ik vind dat ook het schoonste uur. Om te slapen.