Year: 2009

Ja!

*Grin*

Leuke facebookgroep, met dank aan een gortdroge opmerking van onze Gentse burgervader:

Heibel in de Gentse gemeenteraad! Zetelende leden van de Behoeders der Vlaamschen Cultuur ofte Vlaams Behang struikelden er over het feit dat de Kiss en Ride-zones (waar men zijn geliefde auto kort kan parkeren om zijn geliefde levensgezel(lin) een snelle zoen te geven alvorens die de trein op hupt) aan de Gentse stations een Engelse, en geen Vlaamschen naam hebben, ook al werd de ‘and’ door het Vlaamscher klinkende ‘En’ vervangen en is het begrip Kiss en Ride inmiddels gemeengoed voor de sowieso al mondiaal ingestelde Gentenaar.

Doch, aangezien men in een democratie ook rekening moet houden met de minderheden, ook al hebben die niets beters te doen dan te struikelen over de taal waarin een bepaald begrip is geformuleerd, stelde de eeuwig gevatte Daniel Termont voor om de term te vervangen door het lekker bekkende ‘Lek en Vertrek’.

Kortom. Een geniaal plan.

Daarom roepen wij leden van deze smoelboekgroep (ge gaat voor unaniem Vlaamsch of niet hé) de Gentse gemeenteraad op om het voorstel ‘Lek en Vertrek’ in serieuze overweging te nemen en op korte, dan wel lange, termijn alle K&R-zones te vervangen door L&V-zones.

Indien men hierover op democratische wijze in de gemeenteraad geen akkoord kan bekomen, eisen wij dat op zijn minst gedurende de Gentse Feesten-periode de K&R-zones in Lek en Vertrek-plaatsen worden veranderd.

Hier lid worden!

projecten

Het Project.

Het is ondertussen al meer dan vier jaar dat het bestaat, dat project van ons. Al vier jaar lang levert een enthousiaste redactie-bende artikels van allerlei aard: we hebben cultuur, erfgoed, culinair, muziek, politiek…vanalles. Niks dan lof voor mijn mede-redactieleden, die het dag na dag toch maar doen.

Sinds kort is er echter meer. Gentblogt begint meer en meer te verbreden, heb ik de indruk, en krijgt een steeds ruimer maatschappelijk draagvlak. Er komen steeds meer mensen die af en toe eens iets schrijven waar ze veel over weten, en de onderwerpen worden steeds diverser. Er wordt samengewerkt met collectieven en fotoclubs. Er is meer muziek dan ooit sinds er wekelijks een uwged8 is, die van commentaar en tips wordt voorzien door een wekelijks wisselende kenner. Er zijn ook vaak interviews met de groepjes die in uwged8 staan. Groepjes die elders weinig aan bod komen.
Er zijn uitgebreide recensies van optredens, waar we — niet gehinderd door beperkingen in aantal tekens of eisen van adverteerders — ruimte hebben voor nuance. Er is plaats voor interviews over misschien niet de meest sexy maar daarom niet onbelangrijke verkiezingen. En er is vanaf morgen een jongedame van de Stad die in Zuid-Afrika in onze zusterstad het beleid leert kennen, die een dagboek bijhoudt voor ons. Om maar een paar dingen te noemen.

Met alle respect voor de echte journalisten, en voor de kwaliteit die zij brengen, maar soms is het niet slecht om verder te kijken dan uw neus lang is. Inderdaad ja, het is tegen u, Desmet. We zijn misschien geen journalisten, maar er zijn weinig plaatsen waar ik bijna dagelijks zoveel nieuwe dingen leer als op ons eigen Project.

Neen!

Progressive much?

Deze namiddag toen ik thuiskwam, had ik gehoopt dat Klasse er zou zijn, in de bus. Maar dat was jammer genoeg niet het geval. Ik ben nochtans razend benieuwd naar de enquete die overal in de gazetten staat vandaag. Dat 1 op 5 jongeren niet met een holebi wenst gezien te worden, die enquete.
Ik heb daar vandaag namelijk een paar keer aan gedacht, terwijl ik door mijn klas liep. Mijn spontane en lacherige groep studenten achter de computers. Vreemd is dat, als ik dan bedenk dat — statistisch gezien — de helft vindt dat homo’s niet dezelfde rechten mogen hebben als hetero’s. En dat een groot deel van de jongens het moeilijk zou hebben met een lief dat meer verdient dan hem.

Het is gelijk die keer dat ik overal rond mij die één op vier VBers zag,na de vorige verkiezingen. Datzelfde ongemakkelijke gevoel. Dat het misschien toch niet allemaal goedkomt met de wereld.

En al

Stemtest

Geen grote verrassingen in de stemtest, zoals gewoonlijk. Ik ben alvast al een paar weken aan het nadenken over wat het wordt, deze keer.

stemtest

gij ook?

En al Ja!

Hapt adem.

De afgelopen dagen waren gevuld met leutigheid, en dat kunnen wij alleen maar toejuichen hier ten huize. Donderdag bijvoorbeeld, ging ik eten bij de mama en de papa, mocht ik me moeien met kleuren van gordijnen én was er daarna nog onverwacht lien-bezoek. Op 1 mei deden we dan van picnic, de familie-editie, en daarna speelde lief een supergoede set in De Pinte. Altijd een plezier om dan mee te zijn, vind ik.
Vandaag kochten we boekjes in de Fnac, aten taart bij Julie en haalden filmpjes voor na de asperges. Ik ben ontspannen, het leven is mooi.

En ik heb al twee dagen niet gewerkt. Twee. Hoe cool en zen is dat niet zeg.