Year: 2009

Ja!

Olifant!

Terwijl ik hier zo’n beetje zit te werken, staat Phyo Phyo op de achtergrond aan, dat spreekt. Af en toe hoor je dan het rammelen van de tralies. En om de zoveel ga ik kijken of er iets gebeurt. Want ik vind dat dus berespannend, dat er zo live een olifant gaat geboren worden de komende uren.

En het is overigens geniale marketing van de zoo van antwerpen. Zeer web 2.0, allemaal. Maar voor een keer tof en zonder opgeblazen gedoe.

Ook volgen? baby-olifant.be

PS: twee jaar zwanger? Boy oh boy.

Ja!

Santa Boogie is way cool.

Als ge iets zegt tegen onze kat, dan antwoordt hij. Dat maakt het mogelijk om volledige conversaties met hem te houden en dat is grappig. Over of hij tonijn wil, bijvoorbeeld. Meestal komt er dan een overtuigd miauwen dat we interpreteren als “tuurlijk wil ik tonijn, wat vraagde gij nu”.

Het hoeft u dus niet te verwonderen dat Santa Boogie, hier nog een klein mormel, ondertussen is uitgegroeid tot zeven kilo zacht pluizig aanhankelijk beestje. Hij is nog altijd mooi en supercool.

boom

set

mediagedoe

Eurosong – halve finale.

Aaaah. Live blogging tijdens eurosong, wat een mooie traditie is dat toch, hier en bij meneer zog.

Doos vuile spekken. Check.
Lief met verveeld gezicht. Check.
Computer op schoot. Check.

Bring it on.

Aha, een medley. Van werkelijk vanalles: bonte avond bij de scouts gemengd met grafitti en hip hop, traditionele instrumenten met babouchkas met smileys erop (new beat is jarig, inderdaad). Oeh beren. Bruine en witte! Er is duidelijk gekozen om soberheid geen topprioriteit te maken: er gebeurt veel. Zeer veel. Ondertussen is lief al helemaal mee.

Het meiske dat dat presenteert heeft haar rok vergeten! Lief laat weten dat dat niet erg is.

Kroatië stuurt Igor Cukrov, volgens Anja Daems de Kroatische Rik Torffs. Windmachine gesignaleerd (1)! Lief hoopt dat de roze bol op het meisje haar kaak een micro is, want anders is het problematisch. En het blijkt inderdaad een micro, maar het blijft problematisch: zo. een. slecht. liedjen.

Ierland met Sinéad Mulvey & Black Daisy: het liedje heet Et Cetera. Vrouwen die doen alsof ze drummen. De punten van de playboy mansion zijn al binnen. Lief vindt de zangeres te oud voor dit soort liedje, ik vind vooral iedereen te oud voor dit soort broek. Er zitten ook woorden in die sowieso niet in echte rocknummers voorkomen. Etcetera? Extravaganza?
Windmachine (2)! Bliksem en vuurwerk (1)! Pluimen voor Rusland voor de over the top visuals.

Letland. Tenenkrullend, zeg ik. Lief kan het al meezingen, na een halve minuut. Hij vindt het Talking Heads gitaarke leutig. Ik krijg vooral zenuwen van de spastische bewegingen. Ola! kampvuurtoneelke: weet wa, hou dan ulder kleed samen en dan is dat een videoscherm.

Als ik Servisch was, ik schaamde mij kapot. De zanger heeft een pruik op en ziet eruit als een fysica-professor. Voor de gein, ongetwijfeld. En de achtergrondtoneelkes zijn helemaal terug.

Voor polen zingt Lydia, en ze heeft een trouwkleedsken aan. Met van die flappers gelijk vanessa chinotor bij ons in den tijd. Dat heeft ons niet veel opgebracht, en dat zal niet veel verschillend zijn bij Lydia peinzen wij. Haar klanken blijven trouwens langer klinken dan dat haar mond open is. Echo is de photoshop van de muziek, dat is duidelijk.
Ik heb heel erg een windmachine gemist. Het enige wapperende was de keurturnen-juf op de achtergrond.

Ik ben blij dat de jongen van Noorwegen toneelles heeft gedaan, zodat hij zijn liedje kan dramatisch uitbeelden en voorzien van passende mimiek. Spijtig dat er weer eens toneelkes bijkomen, maar de mensen zien dat graag, denk ik. Eindverdict: tof liedjen.

Cyprus met vuurvliegske begint ook met uitbeelden. Ze is trouwens in elfken verkleed, helegans Liv Tyler achterna. Lief denkt dat de Russen niets gewoon zijn: de lichtgevende blokskes beginnen te bewegen en the crowd goes wild. OOOOOh. Er zit een vuurvliegke op haar hand. En ik vind het tijd voor een windmachine. En hop, daar is ze (3)!

Slovakije. En wat Anja ook mag zeggen: ook deze jongedame heeft gewoon een trouwkleed aan. Al het derde van vanavond, inderdaad. De jongen gaat voor ruig, maar is even ruw als dat Brahim in de hood is opgegroeid. Het is een zeer slecht liedje, maar wel een mooi meisje. Volgende keer geluid afzetten en alleen beetje kijken. Naar de rockin cellist bijvoorbeeld.

Denemarken stuurt een liedje van Ronan Keating. Het begon als een kanshebber, maar het refrein is niet zo goed. Beetje Stan van S. volgens mijn lief. Hij denkt ook dat ze in het contract konden kiezen tussen vuurwerk of windmachine. Vuurwerk, dus!

Aha. The Bold and the Beautiful zijn terug. Ze praten trouwens Engels zoals onze voormalige kuisvrouw, De Hypochonder From Kazachstan.

Slovenie is next. De cello-meneer is terug, die doet bij iedereen mee. Het is de soundtrack van de volgende James Bond-film. wij vragen ons na een minuut af of ze (a) te lelijk is of (b) niet uit haar dooske geraakt. Misschien is ze naakt achter het scherm. En hopla, een vleeskleurig trouwkleed en de windmachine (5) op volle kracht.

Hongarije zet de windmachine (6) direct aan, doet van charlie’s angels en gooit de helft van hun kleren af. Volgens mijn wederhelft staat de zanger binnen vijf jaar aan de toog van de grootste gaybar van budapest op te scheppen dat hij nog meegedaan heeft aan het songfestival. Hij doet een sergio-radslag. En toch. Ik denk dat hij doorgaat.

Azerbeidzjan heeft de componist mee op het podium gezet, maar jammer genoeg zingt hij een beethe vals. De zangeres is een zuster van Brigitta Callens, en ze heeft last van wat Henk het Wiske-syndroom noemt: op eind van elke zin een knipoog. Windmachine deluxe. Zeven, inderdaad.

Griekenland. Ola. We have a throbbing Pelvis roept mijn lief. De jongen zijn bovenlijf hangt met enkel een elastieksken aan zijn benen. Ze doen ook van magie in hun act. Zeere, verbrand hem, het is een hekse.
Alles is gemaakt volgens de regels van eurovisie. De winnaar!

Litouwen heeft Brahim zijn hoed gekregen. Ja, dit is al de tweede keer dat ik Brahim vermeld. Ik mis hem.
De meneer loopt weg van de piano, en toch speelt de piano door. Aardig.
Dit is een zeer saai liedje en de backing vocals-madam is in de ketel Elseve ultra strong gevallen. De jaren 80 zijn niet dood, meneer.

Moldavië. Volksdans! Boombal! Henk is zeer enthousiast over dit liedje, maar vraagt zich wel af waarom die meneer met de ongetwijfeld traditionele zwabber daar staat op de achtergrond. Na afloop: hier zie, wijf. En nu het podium kuisen.

Albanië stuurt Kejsi en een meneer is een griezelig pak. Oh kijk. Zo schattig, ze heeft dwergkes bij, roept henk. Bij nader inzien zijn het alleen verticaal uitgedaagden. Zeer Ketnet, allemaal, ondanks de — jawel — windmachine. We zijn gestopt met tellen.

André vond het ontroerend, en wij rollen weer eens met onze ogen.

Ik heb zenuwen voor Oekraine. Die mevrouw heeft een hypotheek op haar huis genomen omdat er een koe aan haar heeft gelekt. Als Els elke keer als er een vreemde aan haar arm lekt naar het songfestival zou willen, dan zou het proper zijn.
Dit gaat scoren bij een bepaald deel van de bevolking. Halfnaakte romeinen met sixpacks op hun buik. Svetlana gaat naar de finale! Zelfs al zit ze opeens achter een drumstel met vlaggen ernaast.
Drie woorden: Queer as Folk.

Estland. Anja vindt dit stijlvol en mooi. Windmachine na nog geen dertig seconden, en het is nogal Morticia, niet? Wel een heel mooi meisje, vind ik.
We vinden het niet heel saai. Dus dat is een redelijk goed teken.

Hoera! Het is aan de Hollanders! Ze hebben al hun zangers die een beetje te veel eten gestuurd, en het zijn precies de beegees, twintig jaar na datum. En rare mevrouwen, en ze dansen uit het ritme. Hm. Ik wil niet ambetant doen, maar ik denk niet dat ze het halen.

Ja! mediagedoe

Oeh. En windmachines en al.

Ik was verdorie al helemaal vergeten dat er twee halve finales zijn alvorens er een finale kan zijn. Dat betekent dat ik dringend mijn avond moet herschikken. En niet bereikbaar ben vanaf negen uur. Want eurosong, daar kan zelfs geen Mijn Restaurant tegenop.

En al

Online.

Maar kijk nu toch, ik heb zowaar al vier dagen niks op mijn blogue geschreven. Wel in mijn boekje dat ik overal meezeul, maar er is gewoon niks online geraakt.

Het is vreemd hoe de baby in mijn buik nu — 6,5 maand, indien u zich vragen zou stellen — toch af en toe mijn doen en laten begint te beïnvloeden. Het gaat allemaal niet zo rap meer, meneer, en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik dat niet vervelend vind. Het aanvaarden van mijn eigen grenzen is nu niet echt een talentje te noemen.
Dat ik een beetje gepakt word op snelheid door het leven (probeert u zich maar eens walvisgewijs voort te bewegen) zorgt ervoor dat ik niet aan het online-gebeuren toekom. Er moeten stageverslagen geschreven (en dat duurt dubbel zo lang als normaal), er moeten taken verbeterd (idem), en ik heb zorgen over mijn vervanging: er wordt momenteel een propere handleiding bij mijn studenten geschreven. Veel werk, dus.

En veel leven ook, natuurlijk. Een trouwfeest, een moederdag, een geboorte van een vers neefje (hoera voor Josse! Foto’s volgen…), een babyles en een avond bij de Lunatiekers.

Misschien moet ik me toch eens een iphone aanschaffen, en zo een mobiel online-abonnement. Zou dat gemakkelijk werken, denkt ge?