Year: 2009

En al

Rust.

Hij stuurt een sms dat het nog wel een half uurtje duurt, daar in de hoofdstad. Dat geeft niet: ik kan overal veel beter tegen nu het officieel ook vakantie is. Uren en tijd, het doet er niet meer zo toe.

Er is eindelijk rust in mijn hoofd, sinds deze middag. Ik heb nog een gesprek gehad op school, er komen woensdag mensen solliciteren voor mijn vervanging en mijn tweede zits zitten in enveloppen in de kluis van school.
Er zou nog een vergadering komen, woensdag, maar die is nu uitgesteld tot augustus. Post-baby-tijdperk, dus geen engagementen van mijnentwege.

Rust ook in huis, ondertussen. Lief en mijn papa hebben het rommelhok tot echte berging omgetoverd dit weekend, ik ben haast door de papierwinkel heen, lien liet weten dat het wiegje terug is uit grimbergen, de adressenlijst is haast volledig en net kwam er een mailtje van de drukker dat er morgen een proefdrukje van de kaartjes mag afgehaald worden. Alles valt in zijn plooi.

Nog minder dan twee weken en het zijn Gentse Feesten. Tot dan is het plan een beetje aanrommelen in huis en veel slapen. En tijdens de feesten zelf zal er ergens een strandstoel staan met mijn naam erop, daar kunt u vanop aan. Ik zeg niet waar, de locatie wordt traditiegetrouw doodgezwegen wegens anders te veel volk. Goede gentenaars hebben maar een half woord nodig, inderdaad.

En met u? Alles in orde ondertussen?

moeilijk Neen!

Zweedse logica, ge kunt daar niet aan uit.

Wij dus naar Ikea, mijn mama en ik, om een droogrek. Eén en ander was het gevolg van een kettingreactie zoals u ze zelden heeft gezien: ik werd zwanger, een baby blijkt met eigen toiletgrief te komen, dat toiletgrief hoort in een tafel en die tafel moet op de badkamer wegens logica en stromend water. In de badkamer (net op de plaats waar die tafel moet komen, ge zult nooit anders zien) staat een wasmachine en die moet naar beneden, in de berging. De berging die nog moet geplamuurd en geschilderd worden en van plinten en planken voorzien. Maar die ook vol voorlopige rommel staat (Kent ge dat, van dat grief waar ge geen vaste plaats voor hebt en dat dan op een hoop eindigt? Zo’n soort berging is dat dus).

Maar goed. Vandaag werden er koeien bij allerhande horens gepakt, werd de rommel naar de kelder verhuisd (ja, het is ook dat soort kelder), het behang afgestoken en werden de plamuurwerken door Lief en de papa aangevangen. Omdat het nu slecht een kwestie van luttele dagen, weken is voor de wasmachine naar beneden komt, mocht er alvast een droogrek gekocht voor daarbij.

Een schoon droogrek gevonden, daar bij de Zweden. Groot en flexibel en met wielkes eronder. Ijverig het gangnummer en plaatsnummer (33 – 42) genoteerd met het mini-potlood en dan naar de afhaalrekken.
Bij enig nazicht (ik ben bijzonder alert vandaag, aangezien het vijf graden afgekoeld is en dat zulk goed nieuws het effect heeft op een zwanger lijf vergelijkbaar met dat van drie red bulls op een student in examens) bleek dat het schoon droogrek in de verpakking geen wieltjes bevatte. Nu vind ik persoonlijk dat wieltjes veel extra waarde toevoegen aan een droogrek, dus wijle naar de klantendienst. Zegt die meneer doodleuk: ah, die wieltjes voor dat droogrek, die liggen in 29 – 12.

Ja. Stelt u voor dat de wielekes die bij een bepaald rek horen naast dat rek zouden te vinden zijn. Dat zou gelijk compleet belachelijk zijn.

Wat is het volgende? De tandpasta en de tandenborstels in dezelfde rayon in de colruyt? Tsk.

projecten

Knutselwoman.

Soms denk ik dat ik het mezelf onnodig moeilijk maak van tijd tot tijd. We hadden bijvoorbeeld een kastje kunnen kopen van dreamland ofzo, of in de ikea, voor de baby. Maar dat was niet naar de goesting, neent.

En dus ben ik nu al dagen bezig aan en met een kast die we ooit eens hebben gekocht in een huis toen we het gingen bezichtigen (we vinden uw huis niet wijs, meneer, maar wat moet ge hebben voor dat kastje daar?). Een schoon jaren 50-exemplaar. De handvatjes (geen originele en vier verschillende) eraf gevezen en de gaatjes dichtgeplamuurd. Opgeschuurd. Ondertussen bijna volledig gelakt in dezelfde kleurtjes als de muren van de kamer. De helft van de provincie afgereden op zoek naar het kastpapier dat ik in mijn hoofd had voor de binnenkant (rode vichy-ruitjes, dat hebben ze toch overal?). En ik wacht op een pakje uit den Ameriek met de nieuwe handvatjes. Bijna klaar! Bijna!

En al

Dat van die loodjes.

Dat van die loodjes, dat is dus geen zever, waarde lezer. Zowel zwangerschapsgewijs als schooljaarsgewijs valt het hier tegenwoordig eerder tegen dan mee. De laatste week school, en zoals elk jaar is het een week te veel. En de laatste maand zwanger: er zijn leutiger dingen.

Zoals.
a. enkels hebben met duidelijke contouren
b. langer dan 45 minuten na elkaar kunnen slapen
c. dingen van de grond kunnen oprapen zonder de angst te kantelen en nooit meer recht te kunnen. Tot iemand u vindt, uren later, geheel gedehydrateerd want ik weet niet of u het al gemerkt heeft maar HET IS DUS POKKEWARM.

Over dat warm zijn gesproken: het is dan wel geweest, zeg ik. Ik stel voor dat we doen zoals alle andere zomers hier in België: eens een dagske wat beter, maar dan hopla weer rond de 20 graden en af en toe een verfrissend buitje. Dat is namelijk al jaren zo. Jaren zoals in: al die jaren waarin ik niet op reis kon door verbouwingen en vooral: al die jaren waarin ik NIET HOOGZWANGER WAS.

Remind me of volgende keer een beetje uit te rekenen zodat ik in maart ofzo kan bevallen, wilt u?

Ja!

De mevrouw met de koffie.

Gisteren bleek een reeds lang geplande vergadering om 8.30h opeens afgelast, waardoor mijn eerste afspraak pas om elf uur was. Om half tien ging de wekker dus pas (zaligheid, jawel) en terwijl het snooze-gebeuren nog bezig was werd er aan de deur gebeld. Een mevrouw! Met een dozeken! Instant euforie en nieuwsgierigheid ten huize kerygma.

De mannen van de reclame-regie hadden vorige week laten weten dat een klant me graag een cadeautje wou opsturen als dat goed was, en ik had maar natuurlijk, mannen van de reclame-regie geantwoord. Cadeautjes, dat krijgen wij namelijk graag.

Zeker cadeautjes met cafeïne, want dat zat er dus in de doos: een pak nescafé cappuccino, een pak espresso, een pak nescafé frappé, een paar zakjes gold en twee koffiemokken. Hoe lief van de DHL-mevrouw!

En ja, ik weet dat ik hier marketeersgewijs voor allerlei doorzichtige karren word gespannen, want dat die mensen natuurlijk gaarne willen dat ik over hun actie schrijf. En weet u wat? Het riekt niet naar virals en toestanden, dus ik doe dat met veel plezier: die van nescafé hebben een actie waar ge uw eigen beker kunt ontwerpen. En dan kunt ge VIP-tickets winnen voor evenementen en vliegtuigtickets. Zo, dat weet u ook al weer. En nu ga ik nog zo’n ijskoffie maken zie.