Year: 2009

Neen!

Belgacom. Boe-hoe!

Ik versta dat, dat het soms kapot kan zijn, dat internet. En dat het niet meteen gemaakt kan worden, soms, omdat het moeilijk is. Het is ulder werk, natuurlijk, maar iedereen heeft wel eens een mindere dag en al. Ik ben een geduldige mens, getuige mijn 1h en 4 minuten luisteren naar het wachtmuziekje op de helpdesk. Ik heb daarna dichtgelegd, omdat het mij echt beu was en dat is slecht voor mijn bloeddruk. En ik ben een boekske gaan lezen.

Wat ik echter niet begrijp, ook niet na meer dan een uur shopping music:
– het kan toch zo moeilijk niet zijn, als er veel problemen zijn zoals deze voormiddag om dat op het wachtmuziek-bandje in te spreken? Zoiets als “Er zijn momenteel heel wat technische problemen, we werken eraan en hopen tegen de middag een oplossing te hebben. U hoeft als u deze en deze problemen vaststelt niet te wachten op een operator, want we zijn op de hoogte.”
– waarom word ik in het keuzemenu “ik kan niet op het internet” doorverwezen naar de online database voor de oplossing?
– waarom kreeg ik drie keer na ongeveer een kwartier plots een bezettoon en een verbroken verbinding? Volgens mij verbreken ze om de zoveel tijd gewoon alle connecties. Tsk. How rude.

Allez. Leg eens uit, Fonsman?

En al Ja!

Gelijk vroeger.

Vandaag was een beetje gelijk vroeger, toen wij nog jong en zonder veel verplichtingen waren. Toen weekends nog niet propvol praktische zaken zaten en afspraken allerhande. Toen er niet altijd moest gewerkt worden en we geen huis verbouwden.

Vandaag dat was slapen tot half elf, en dan langzaam opstaan. Vandaag was daarna brunchen in café parti en dan naar het SMAK rijden. En daar eindelijk onszelf vergapen aan Carl Dekeyser. Vroeger waren onze zondagen altijd zo, nu weet ik niet meer hoe lang dit geleden was. Het heeft zo zijn voordelen, zo’n legere agenda omwille van het nieuwe gezelschap dat binnenkort komt.

Neen!

Lafaard.

Zou de meneer of mevrouw die deze nacht om drie uur een taxi naar ons adres heeft gestuurd eens willen uitleggen in de commentaren wat daar zo lollig aan was? En of het deugd heeft gedaan om iemand die 39 weken zwanger is in het midden van de nacht uit bed te bellen en bijna een hartstilstand te bezorgen? Goed gelachen en veel plezier gehad? Leg eens uit? Of durft ge niet, vuile lafaard?

projecten

En ondertussen…

* zijn mijn ouders teruggekomen van reis en is er dus niks meer dat eddie hoeft tegen te houden
* heeft mijn gynaecoloog mexicaanse griep, dus moest ik bij een vervanger op controle
* bleek die vervanger een zeer aangename meneer, dus was dat al bij al niet zo erg
* vertelde die vervanger evenwel dat eddie nog geen aanstalten maakt om een blijde intrede — of zullen we uitrede (mwaha) zeggen — te maken.
* heb ik al twee twilight-delen uit, die eigenlijk voorzien waren voor in het post-bevallingstijdperk
* moet ik dus dringend nieuwe boekjes kopen, alweer
* spendeert de heer des huizes zijn dagen in een bubbelbad en op paarden met schone mevrouwen
* weze het hem gegund, want de foto’s en verhalen dienaangaande zijn goed entertainment vanuit mijn zetel
* heeft dezelfde meneer nog drie draaidagen en wat redactiegedoe en dan ook verlof
* zal hij dus vanaf 8 augustus naast mij in de zetel komen zitten om naar mijn buik te staren en te hopen dat er iets gebeurt
* mag u nu allemaal beginnen duimen dat eddie daarvoor komt, want wij zijn allebei niet zo goed met geduld en verveling.

Ja!

Kafka is dood in het dorp.

Binnenkort verhuist mijn grootmoeder van het grote grootouderlijke huis naar een overzichtelijk appartement naast mijn ouders. Er komt dus een verhuisdag aan, en daarvoor moet het één en ander geregeld. Deze ochtend wilde ik de parkeerplaatsen aanvragen voor de verhuiswagen en -lift en ik dacht: eerst eens bellen waar ik precies moet zijn, daar in het dorp. Ik ben er al even weg, ondertussen, dus wie weet wat er allemaal veranderd is.

Dus, ik zoek het nummer van de politie op en zet me schrap voor een uitleg over formulieren en drievoud en een attest of twaalf, een bewijs van goed gedrag en zeden en een dansje op het administratief centrum met twee speciaal voor die functie afgerichte aapjes– zo gaat dat hier in de grote stad namelijk, zo’n dingen.

– Goeiemorgen, ik had graag een inlichting: mijn oma verhuist binnenkort en we hadden graag een paar parkeerplaatsen laten vrijhouden voor de verhuiswagen.
– Ah, ok, belt u maar naar de technische dienst van de gemeente en zegt u maar dat het voor de politie in orde is.

Op de technische dienst zelfde scenario: “het is in orde voor de politie, zeggen ze” — “ok, zet u even het precieze adres op mail en dan zorgen wij voor bordjes”

“Prettige dag verder”

Ik ben daar dus serieus niet goed van. Vijf minuten, twee telefoontjes en een mailtje en alles is geregeld. Ik wil het zelfs niet weten hoe lang ik er hier in Gent zou over doen.