Alles van waarde is weerloos
Ik heb een fles wijn gekregen van de mannen van de reclame-regie, want de carrefour doet binnenkort van wijnfestival en wij mogen voorproeven.
Wat denkt u, zal ik ze op een gezellige avond eens met mijn onwettige openmaken? Of zal ik, thuisblijfmoeder dat ik tegenwoordig ben, alvast een glaasje uitschenken om tien uur ‘s ochtends? Gewoon voor het Bree Vandekamp-cliché en omdat mijn chocoladecake dan misschien wel lukt?
Mijn dochter is een streber, ge hebt daar geen gedacht van. Deze middag moesten we bij kind en gezin zijn, wegens ze wordt 8 weken vrijdag. Weging (5,2kg), meting (59 cm) en een doktersbezoek. En daar werd Mira op haar buik gelegd, waarna ze prompt haar hoofd heel stevig, 45° rechtop hield en triomfantelijk rondkeek. De dokter was vol bewondering, ik was vooral stomverbaasd: ik zweer u op mijn communiezielke dat ze dat thuis dus niet doet. Niet.
Ik heb er dus twee in huis die een publiek nodig hebben, blijkbaar.
Weetnog, die keer met dat lijstje van de dingen waar ik mij aan erger? Ik was er een hele grote vergeten: onnodige aanhalingstekens. Ge weet wel, die dingen die normaal ironie moeten uitdrukken, maar die zo vaak verkeerd gebruikt worden. En bij uitbreiding, en nog ergelijker: mensen die aanhalingstekens maken met hun handen tijdens een gesprek en dat dan ook nog op de verkeerde plaats doen.
Ten eerste. Aanhalingstekens maken met uw handen: wees er spaarzaam mee, want het is gewoon belachelijk in 99% van de gevallen. En ik vind dat als ge leestekens maakt met uw handen dat ge meteen ook alle leestekens moet doen, anders is uw manier van praten gelijk compleet inconsistent. Dus begin maar met gebaren te bedenken voor punten, uitroeptekens, dubbele punten en komma’s en kom dan nog eens terug. We zullen eens zien hoe vlot dat babbelt.
Ten tweede. Er zijn weinig dingen zo triest en tegelijk lachwekkend als aanhalingstekens op een verkeerde plaats zetten. Zoals ik ga straks “een les” geven. Wat? Is het geen echte les? Gaat ge doen alsof? Zijt ge eigenlijk een acteur die een leerkracht speelt?
*hapt adem*
Om maar te zeggen: er bestaat een site van, en ik zit daar al tien minuten mee te lachen nu. En ik zeg tien minuten, maar ik bedoel eigenlijk “tien” minuten.
Een blogpost zonder oordelen, enkel een paar bedenkingen.
Vandaag op de voorpagina van De Morgen: “Brutoloon van leerkrachten met 1 procent omlaag”. Ik ga mij zelfs nog niet uitspreken over dat voorstel, daar moet ik eerst over nadenken, maar verder in het artikel staat wel:
Overigens, zo zou het kabinet reageren, voelen leerkrachten die loonsverlaging niet eens, want één en ander zou gecompenseerd worden door de index
Euhm. Een index, is dat niet zo een wettelijke aanpassing van alle lonen omdat het leven duurder wordt? Wat voor vreemde logica is het dan om dat als argument te gebruiken om een loonsverlaging goed te praten? Absurd.
Er moet nog over gepraat worden, zo staat in het artikel. Samen met het toedraaien van de geldkraan voor het GOK, het uitstellen van het vakantiegeld en het afschaffen van Brusselpremie en fietsvergoeding, denk ik dat er inderdaad nog serieus gepraat zal moeten worden. Het voelt een beetje als afbieden op de rommelmarkt: de verkopende minister begint wel met een heel hoge startprijs.
Een laatste bedenking. Wist u dat het budget voor onderwijs sinds de jaren 90 van 6,9% van het BNP naar 5% van het BNP vandaag is gegaan? Voor een maatschappij die het steeds meer van kennis en innovatie moet hebben, nu de rol van de zware producerende industrieën bijna uitgespeeld lijkt, kan een mens zich de afvragen of de prioriteiten wel juist liggen.
