Year: 2009

internet

Aaaaaand we’re back….

Goh, weet ge nog, die keer dat ik gehackt was? Ik bleek zoveel brol op mijn server te hebben dat ik niet eens wist waar het precies was, dus moest ik alles backupen, deleten en herinstalleren. Het was die keer dat de theorie weer eens niet strookte met de realiteit en michel daarna begon te peuteren in de database. Het was die keer dat ik machteloos en kapot van de stress op refresh zat te duwen.

In die tijd, toen ik gehackt was, was ik eens jarig ook. En ik ging brunchen, naar een expo, en kreeg mooie cadeautjes. In die tijd waren er ook eens vriendinnen op bezoek met massa’s luxe-eten.

Dat waren nog eens tijden, jong. Maar het is allemaal gepasseerd nu. En michel heeft een db-backup gemaakt ook. hoera!

werk

Werk. Wahey.

Vanmiddag ga ik mee met mijn studenten, want die gaan op uitstap en het is hier vlakbij en het is interessant. Het is meteen mijn eerste werkgerelateerd wapenfeit sinds de geboorte, nu exact 11 weken geleden. En ook sinds even daarvoor, want toen was het al vakantie, natuurlijk. Ge kunt niet geloven hoe erg ik ernaar uitkijk. Want hoe fijn het ook is dat ik zoveel tijd heb voor mijn dochter, en dat het nog even duurt voor ik weer echt aan het werk moet (nog zeven weken), het zal toch deugd doen om weer eens iets anders te doen dan pampers en melk. En weer eens voor heel even te proeven van de job die ik zo graag doe.

Om dat eerste werkmoment te vieren heeft Mira trouwens geslapen van negen uur gisterenavond tot tien na acht deze ochtend. De moeder is dus fris, monter, uitgerust en helemaal in de stemming. Wahey!

En al

Moederke soap.

Sinds ik een mama ben, volg ik mama-dingen op de lichtbak. Ik heb dat nooit verstaan, al dat gedoe met die series en Dr. Phil, maar als ge thuis zit en het regent buiten en het kind slaapt, dan kijkt ge daarnaar zo blijkt. Omdat ge niet wilt nadenken, efkes. En omdat de stilte in huis op den duur toch ook een beetje onheilspellend wordt. Of dat ge het leutig vindt om te zien dat ge eigenlijk een stabiel mens zijt, in vergelijking met die vrouwen op de sofa van Oprah.
Dat brengt troost, en een mens kan ook niet alle dagen cake bakken, nietwaar.

In november begin ik te werken voor school. Voorbereiden, tussen de baby-bedrijven door. Maar tot dan warm ik mij gezellig verder aan de dagelijkse junk op de kijkkast. Omdat ik dat verdien.

moeilijk

Frivool ofzo.

Ik heb een talent voor kleine ergernissen, u weet dat ondertussen. Dit weblog heeft er zelfs een speciale rubriek voor. Het is des mensen, troost ik mezelf, als ik me weer eens zit op te fokken over een onbenulligheid.

Zoals. Sinds de restyling van het De Morgen Magazine, dat al jaren een vast ingrediënt is van het weekendontbijt hier ten huize, schreeuwt mijn hoofd op zowat elke bladzijde keihard: WAAROM IN GODSNAAM. En ik kan al niet tegen lawaai, zo vroeg ‘s morgens.

Het zit zo. In magazines en tijdschriften is het behoorlijk courant dat een artikel start met een kapitaal, u weet wel: zo’n letter die groot wordt gedrukt over verschillende regelhoogtes. Ik vind dat proper en als het in een mooi lettertype is, dan maakt het een tekst aantrekkelijker. Het hoeft niet, maar als het er is stoort het geenszins. Wat wel stoort is dat ze bij DMM nu hetzelfde doen met de laatste letter van een artikel. Het spijt me: dat is gewoon onnozel. Niet alleen komt het de leesbaarheid niet ten goede, het ziet er ook niet uit. En het is verwarrend voor mensen die nog niet goed wakker zijn. Waarschijnlijk heeft één of andere graficus op een te lange avond na te veel glazen goedkope wijn de hoofdredacteur kunnen overtuigen dat die kapitaal op het einde een fijne vondst is, en de frivoliteit ten goede komt. En dat het origineel is en geen extra geld kost (aja, want ook het magazine moet besparen, zo leren wij uit de vele publireportages tegenwoordig). Vervloekt, goedkope wijn, want daardoor ben ik nu elke zaterdagochtend helegans opgedraaid van de ergernis.

En jaaaaaa, ik word soms moe van mijn eigen.

kinderspam

De dag is gewoon te kort, volgens mij.

dilemma’s dilemma’s. Ik heb een baby-vraagje, dus roept u maar in de commentaren.

Mira is een voorbeeldig kindje van ondertussen tien weken. Ze weegt 5,5 kg en is 60 cm. Geen klein boeleken, dus. Slapen doet ze ook heel goed, eigenlijk, voor haar leeftijd: ze gaat rond negen uur in haar bed, en is dan wakker rond zes-half zeven. Dan drinkt ze een fles, laat een boertje en ligt ongeveer drie kwartier later opnieuw in haar bedje. Ze rammelt en neut dan 5 minuutjes, maar slaapt daarna nog minstens twee uur.
Overdag doet ze kleine tukjes: als ze moe wordt, leg ik haar in haar bedje en dan slaapt ze een uurtje, soms twee. Meestal rond de middag, en dan nog eens rond half drie, drie uur.
En vanaf dan is het lastiger: meestal drinkt ze een flesje rond een uur of vijf, en dan de volgende rond acht uur. En daartussen blijft ze wakker, een hazenslaapje in park of wipper buiten beschouwing gelaten.
En daar schort het een beetje: dat is te lang, eigenlijk. Ze wordt meestal rond zes uur half zeven vreselijk lastig en wil dan enkel nog rondgedragen worden. Zelfs zitten op de schoot is niet meer goed dan (lees: als ge ze niet ronddraagt, wordt ze hysterisch. En ik bedoel echt: hysterisch.). Ze is doodmoe, maar vroeger laten drinken betekent dat ze maar de helft drinkt en dat is ook geen oplossing, natuurlijk.

Nu, ze moet natuurlijk nog haar vijf flesjes drinken per dag, anders krijgt ze niet genoeg voeding binnen. Grotere flessen en naar vier gaan is geen optie, wegens ze zal die toch niet uitkrijgen. En volgens mij is dat ook niet gezond, zo van die grote flessen voor zo’n klein kindje.

De opties die ik zie:
– overdag minder tijd tussenlaten. Ik geef haar nu eten als ze erom vraagt, en meestal is dat om de 3,5 uur. Vijf flessen om de 3,5 uur is echter een dag van 17 uur, dus dat is lang. Om de drie uur zou een oplossing zijn, maar dat betekent dan dat ik haar eten moet geven *voor* ze echt honger heeft, en dat is gelijk zo raar, niet?
– haar ‘s avonds laat wakker maken nog eens, voor een fles. Ze zou namelijk ook om de 4h ongeveer kunnen drinken, want na 3,5 uur heeft ze nog niet zoveel honger. Ik zou dan bijvoorbeeld een flesje kunnen geven rond zeven uur en haar om elf uur wakker maken en laten drinken. Maar is dat niet wat raar, zo’n kind uit haar slaap halen om te eten? Vooral aangezien ze dus al doorslaapt, helemaal uit zichzelf.
– mij niks aantrekken van het feit dat ze moet vijf flessen hebben volgens de boekskes en gewoon voeden als ze honger heeft. En wordt ze wakker ‘s nachts, dan is dat maar zo. Nu is het zo dat ik het idee heb dat ze daar wel deugd van heeft, van haar lange nacht: ‘s morgens is ze zo’n fijne vrolijke baby, ge hebt daar geen gedacht van. Om nog maar te zwijgen van hoeveel deugd ik heb van die lange nacht. Een vrolijke mama is ook niet onbelangrijk.
– haar na de fles van vijf uur, als ik zie dat ze moe wordt, nog een tukje laten doen in bed. Voorlopig doe ik dat niet, omdat ik schrik heb dat ze a) ofwel haar nacht gaat beginnen b) niet meer moe gaat zijn als ze echt moet gaan slapen.

Moeilijk hoor. Wat denkt u? Of zouden jullie nog iets anders doen?