Vergis u niet, lieve lezer. Het is niet omdat ze (a) ziek is en (b) slaapt, dat ge zomaar haar speelgoed gaat afpakken.
Ik heb dingen in mijn hoofd die ik wil schrijven, maar het hoofd wil geen zinnen vormen. Misschien dat de — nog steeds mild zieke en zwaar kakkende — dochter er voor iets tussenzit. Een zieke baby vraagt veel onderhoud, en aangezien ze het luidkeels uitgilt als ze een verse pamper moet (open billetjes, no fun at all), duurt alles een beetje langer. Daarnet billen trouwens met haardroger gedroogd. It looked weird, but the kid loved it. Ik probeer me daar geen vragen bij te stellen.
En dan is er nog het feit dat ze vanavond bij mijn ouders gaat slapen, wat toch enige praktische en emotionele stress teweeg brengt. Een organisatie van jewelste, en een malen in mijn hoofd over of het allemaal wel goed gaat lopen.
Straks als ze weg is, ga ik de muizenissen wegdouchen. En dan rij ik naar Brussel en ben voor één avond meer lief-van dan mama-van. Daarna een ononderbroken nacht en morgen orde in mijn kop. En dan schrijf ik op wat ik te schrijven had. Strak plan, i., strak plan.
Zo. Dat zijn boeiende dagen, tegenwoordig. De baby heeft een lichte verhoging (37,5°) en veel kaka. Diarree gelijk ze zeggen. Voeg daarbij het uur dat veranderd is, en het feit dat mijn lief ondertussen al twee weken keihard werkt en dus niets kan overnemen, en u weet meteen waar die donkere randen onder mijn ogen vandaan komen. En volgens de oei-ik-groei-sekte zit ze ook nog eens midden in een sprong. Alleszins: het leven bestaat momenteel uit wiegen, sussen, proberen voldoende te laten drinken en pampers verversen. En veel, zeer veel onderbroken slaap.
Vreemd ook, hoe snel je gewend bent aan een baby die relatief doorslaapt (tot vorige week tot zes in de ochtend) en hoe gebroken je bent als het opeens verandert.
Du-us. Ik heb zo’n wii-ding in bruikleen gekregen, van de reclameregie, om na de bevalling een gigantisch strak lijf te krijgen. Sympathiek, inderdaad, vooral omdat ik dan eindelijk eens ga weten hoe het voelt om een gigantisch strak lijf te hebben.
De weg naar de hel is echter geplaveid met goede voornemens, en ketter dat ik ben heb ik er veel, van die voornemens. Over sporten gaan die af en toe ook, en het blijft altijd bij wilde plannen. Ooit een abonnement op een fitness gehad en daar vijf keer mee fitgenesst (ja, dat soort vrouw ben ik). De rest van het jaar wel gratis onder de zonnebank geweest, aldaar, dat was leuk. Van zonnebanken wordt ge zo moe niet als van die rare toestellen.
Om maar te zeggen dat ik gelijk niet zo aan sport ben.
En dan was er dus die bevalling, met dat kleine euvel genaamd keizersnede. En het bijhorende herstel, en het karakterieel aangeboren uitstelgedrag. En toen was Mira opeens 11 weken en had ik nog altijd geen gigantisch strak lijf. Toemme toch.
Een plan, dus. We hebben een plan nodig. Dus ging ik op de weegschaal staan en nam een lintmeter ten hand, om de situatie op te meten. Een goed plan begint met een stand van zaken.
gewicht: x
taille: y
(oh, u dacht toch niet dat ik mijn gewicht en maten op het internet ging gooien zeker? Zotteke.)
Vanaf nu plan ik drie sessies per week op mijn wii-ding. En elke week krijgt u een update. Sessie 1 heb ik al helemaal verprutst met het maken van een avatar. Dat was namelijk zodanig plezant dat de baby wakker was tegen dat ik ermee klaar was. Benieuwd hoeveel calorietjes ik al verbrand heb.
U moet (MOET!) trouwens absoluut naar de tentoonstelling van Stephan Vanfleteren in het wintercircus. Want Vanfleteren is een zeer goede fotograaf, er hangen een paar bijzonder aandoenlijke portretten (Claus met zijn ogen dicht, manman) en u heeft de kans om het Wintercircus eindelijk eens in het echt te zien (en voor de Gentenaars: en deze keer niet in beschonken toestand in het holst van de nacht na een fuif in de vooruit). Want dat Wintercircus, dat is een prachtig gebouw. Vreselijk verwaarloosd en vervallen, maar nog steeds bijzonder imposant. En daar komt binnenkort een bibliotheekgedoe, met een heleboel andere dingen ook, dankzij het groots opgezette Waalsekrook-project. U wilt toch tegen uw kinderen kunnen zeggen dat u er nog hebt gelopen voor de renovatie, niet?