Wie mij kent weet dat ik niet zo aan de feestdagen ben, eigenlijk. Het kerstsfeer-gedoe is niet zo aan mij besteed, en oudejaar vind ik al jaren vooral een dag dat het veel te druk is op café. Kerst ga ik al jaren mee met the flow, en oudejaar is meestal iets op het laatste nippertje geregeld, met mensen die even weinig plannen maken als wij. En het cadeautjes kopen: horror. Ik kom bij voorkeur niet in de stad tussen begin december en eind januari. Want eerst is er dat opgefokte cadeau-shoppen (zenuwachtige mensen in te drukke winkelstraten, slechte combinatie) en daarna is het — nog erger — soldentijd.
Dit jaar echter valt het allemaal best mee, precies. Ik had zowat alle cadeautjes online of in november gekocht. Gisterenavond was rustig en gezellig. Vandaag was hectisch, lawaaierig en vrolijk, zoals gewoonlijk met mijn familie, maar de geanticipeerde lastige bui van Mira bleef uit: het kind ging charmant en gezwind van arm naar arm, in een overvolle grootmoederlijke huiskamer. Ik heb super cadeautjes gekregen (kookboeken! le creuset-potten! schoon gerief!) en ik mocht de cadeautjes van Mira ook openmaken, aangezien zij meer interesse heeft in het papier en de lintjes.
Morgen gaat mijn papa het eten voor ons op oudejaar meteen bijbestellen, aangezien hij toch naar de traiteur moet voor zichzelf (aargh. gemakzucht, wat een talent toch) en dan is ook dat alweer geregeld.
En! Het! Heeft! Niet! Gesneeuwd!
Volgend jaar zet ik misschien een kerstboom, als dat hier zo voortgaat.