Start to run, allemaal goed en wel. Ze zouden beter een podcast maken met start to sleep ne keer 10 uur na elkaar, ge zijt al bijna vier maand, kind.

Zo dacht ik deze ochtend. Het was twintig voor acht. Twintig voor acht, ilse, dat is toch een schoon uur, zeg? Ik hoor het u graag zeggen, lieve lezer. En jawel, jawel, twintig voor acht, dat is een heel schoon uur. Maar niet als het kind pas om kwart voor zeven in haar bed lag, na al wakker te zijn om half zes. En de keer daarvoor om 1 uur. Eén uur, as in: hallo, holst van de nacht.

Ik zeg u: die dochter van mij heeft geluk dat ze zo allerschattigst is, zo mooi, zo vrolijk, zo slim en zo flink. (klik) Anders zou het geen waar zijn, van dat direct vergeven en vergeten.