Sinds ik een mama ben, volg ik mama-dingen op de lichtbak. Ik heb dat nooit verstaan, al dat gedoe met die series en Dr. Phil, maar als ge thuis zit en het regent buiten en het kind slaapt, dan kijkt ge daarnaar zo blijkt. Omdat ge niet wilt nadenken, efkes. En omdat de stilte in huis op den duur toch ook een beetje onheilspellend wordt. Of dat ge het leutig vindt om te zien dat ge eigenlijk een stabiel mens zijt, in vergelijking met die vrouwen op de sofa van Oprah.
Dat brengt troost, en een mens kan ook niet alle dagen cake bakken, nietwaar.

In november begin ik te werken voor school. Voorbereiden, tussen de baby-bedrijven door. Maar tot dan warm ik mij gezellig verder aan de dagelijkse junk op de kijkkast. Omdat ik dat verdien.