Mira is de laatste weken nogal prikkelbaar, vonden wij. Veel gebleit, haar hoofd achterover gooien, helemaal opgespannen zijn, wriemelen als een regenwormke. Dat, in combinatie met zeer veel slikken (en soms de melk die ge in haar mondje zag terugkomen en haar die dan zien doorslikken) zorgde ervoor dat ik gisteren langs de kinderarts ging. Reflux, van het verborgen soort, is een mogelijkheid, maar we besloten nog even af te wachten met medicatie. Eerst eens proberen om haar slaapgewoontes een beetje te veranderen en zien of het prikkelbaar zijn daar niet van komt.
Want het zit zo: de afgelopen week heb ik eens minitieus opgeschreven hoeveel de juffrouw slaapt en eet, ter voorbereiding van het doktersbezoek gisteren. Conclusie: zo’n tien uur per 24 uur. Dat is dag en nacht door elkaar, en dat is veel te weinig voor haar leeftijd (bijna zeven weken). Ze is nogal alert, onze dochter, en ze slaapt heel licht. En er is altijd wel iets boeiender te doen dan slapen. Fanatiek proberen om te rollen, bijvoorbeeld, terwijl ge daar motorisch totaal niet toe in staat zijt.
Volgens de kinderarts zou ze toch zeker in de voor- en namiddag telkens een tukje moeten doen van minstens een uur of twee. En dan ‘s nachts toch een uur of tien-twaalf slapen, met een voeding ertussen. Dus zijn we deze week begonnen met slaaproutine: ze slaapt nu in haar eigen bed, zowel overdag als ‘s nachts, in haar Red Castle-doek, en in het donker. En deze nacht was eigenlijk een heel goede nacht: van 20h tot 3h, en dan van 4h tot 7.30h geslapen. En dan vandaag overdag dutjes van 9.30 tot 11.30h en van 13.30h tot 15.30h.
Benieuwd wat het vandenacht wordt: it can go both ways — ofwel vindt ze het nieuwe regime wel aangenaam en doet zo verder, ofwel is ze nu superuitgerust en wil de hele nacht spelen. Spannend!