Month: August 2009

Neen!

Belgacom. Boe-hoe!

Ik versta dat, dat het soms kapot kan zijn, dat internet. En dat het niet meteen gemaakt kan worden, soms, omdat het moeilijk is. Het is ulder werk, natuurlijk, maar iedereen heeft wel eens een mindere dag en al. Ik ben een geduldige mens, getuige mijn 1h en 4 minuten luisteren naar het wachtmuziekje op de helpdesk. Ik heb daarna dichtgelegd, omdat het mij echt beu was en dat is slecht voor mijn bloeddruk. En ik ben een boekske gaan lezen.

Wat ik echter niet begrijp, ook niet na meer dan een uur shopping music:
– het kan toch zo moeilijk niet zijn, als er veel problemen zijn zoals deze voormiddag om dat op het wachtmuziek-bandje in te spreken? Zoiets als “Er zijn momenteel heel wat technische problemen, we werken eraan en hopen tegen de middag een oplossing te hebben. U hoeft als u deze en deze problemen vaststelt niet te wachten op een operator, want we zijn op de hoogte.”
– waarom word ik in het keuzemenu “ik kan niet op het internet” doorverwezen naar de online database voor de oplossing?
– waarom kreeg ik drie keer na ongeveer een kwartier plots een bezettoon en een verbroken verbinding? Volgens mij verbreken ze om de zoveel tijd gewoon alle connecties. Tsk. How rude.

Allez. Leg eens uit, Fonsman?

En al Ja!

Gelijk vroeger.

Vandaag was een beetje gelijk vroeger, toen wij nog jong en zonder veel verplichtingen waren. Toen weekends nog niet propvol praktische zaken zaten en afspraken allerhande. Toen er niet altijd moest gewerkt worden en we geen huis verbouwden.

Vandaag dat was slapen tot half elf, en dan langzaam opstaan. Vandaag was daarna brunchen in café parti en dan naar het SMAK rijden. En daar eindelijk onszelf vergapen aan Carl Dekeyser. Vroeger waren onze zondagen altijd zo, nu weet ik niet meer hoe lang dit geleden was. Het heeft zo zijn voordelen, zo’n legere agenda omwille van het nieuwe gezelschap dat binnenkort komt.

Neen!

Lafaard.

Zou de meneer of mevrouw die deze nacht om drie uur een taxi naar ons adres heeft gestuurd eens willen uitleggen in de commentaren wat daar zo lollig aan was? En of het deugd heeft gedaan om iemand die 39 weken zwanger is in het midden van de nacht uit bed te bellen en bijna een hartstilstand te bezorgen? Goed gelachen en veel plezier gehad? Leg eens uit? Of durft ge niet, vuile lafaard?