update: ontwerp door vriend bram, schoonschrift door mijn collega Diane en beestjen getekend door lief.
1. Kunnen bukken en dingen oprapen
2. Een putje hebben als navel
3. ‘s Nachts alleen moeten opstaan voor baby. Niet omdat ge voor de tachtigste keer pipi moet doen.
4. Dingen begrijpen. Films kunnen volgen, en gesprekken. En logica.
5. Elke dag andere kleren aandoen. En niet eens kleren met maat XL.
6. Niet constant gruwelijk veel pijn hebben in uw rug. Maar gewoon weer de achtergrondpijn zoals altijd, al jaren.
7. Enkels hebben. En bij uitbreiding: voeten die in gewone schoenen passen.
8. Minder snel kwaad worden. Ook goed voor huisraad en relatie.
9. Georganiseerd zijn: huishoudelijke dingen die vorige maand nog uren duurden, zijn nu in een derde van de tijd afgehandeld
10. In de douche uw voeten kunnen wassen zonder uzelf bijna te verongelukken omdat ge omvervalt.
Ik was daar graag geweest, gisteren. Voor de muziek natuurlijk, maar ook wel voor Josh Homme. U weet wel, de man voor wie een deel van de vrouwelijke project-redactie + Tom toch een immense boon blijft hebben…
En omdat ik dus ook beestig curieus ben naar wat op papier mijn nieuwe favoriete groep zou kunnen zijn.
Madelien had onmiddellijk daarna een mooie foto van Josh, maar ze heeft hem al weggehaald. Volgens mij verkocht voor veel geld, en terecht, want ze trekt schoon beeldekes deze festivalzomer…
Dat ge de eerste weken uw kindje moet leren kennen, dat zeggen De Mensen met Ervaring. En De Boekskes. Een week geleden dacht ik: fuk leren kennen, ik probeer gewoon het volgende uur heelhuids door te komen en dan zien we wel weer. En dat was op goede momenten, meestal dacht ik: mijn leven is voorbij, ik ga mij nooit meer goed voelen en hoe ga ik dat kind ooit gelukkig kunnen maken. Ik zeg u, de loopgraven van mijn kraamtijd, het was geen fraai zicht bij momenten. Maar zoals dat placht te gaan in het leven: ook dat gaat voorbij.
En morgen is Mira twee weken, alreeds. En we leren het kindje kennen, zo langzaam aan. Gelijk ze zeggen in de boekskes. Dat ze alert is en graag rondkijkt hebben we geleerd, bijvoorbeeld. En dat ge na een tijdje rondkijken haar moet afschermen en doen slapen, want anders wordt ze overgeprikkeld en dan wordt ze zeer lastig en wil ze niet meer slapen. Niet. Echt niet.
Dat ze best een vrolijke en contente baby is, ook. Behalve als ze haar zin niet krijgt, of het gaat niet rap genoeg naar haar goesting, dat ze dan gigantisch koleriek is.
En dat ze heeft graag dat er aan haar gefutseld wordt: verversen en van die zalfkes en zelfs de navel verzorgen met alcohol…allemaal dikke fun.
En dat ze is vreselijk gulzig is en altijd kan eten. Serieus: altijd. Drie uur is het absolute maximum tussen twee voedingen en aan het begin van een voeding gedraagt ze zich steevast alsof ze vijf dagen niet heeft gegeten. Als de kinderbescherming haar dan zou zien, ze zouden denken dat we het kind verwaarlozen. The drama!
Voor de rest doen we wat elk vers ouderkoppel doet, waarschijnlijk: we nemen stap na mijlpaal na grens. Gisteren met de baby in de kinderwagen geluncht buitenshuis. Vandaag ben ik alleen om boodschappen geweest en heb ik haar even bij mijn lief gelaten. En ik heb maar één keer gebeld onderweg om te vragen of alles ok was. Little baby steps, peoples.