Deze ochtend — sommige mensen zouden het eerder middag noemen — werd ik wakker en ik had instant zin in pannenkoeken. Van die zelf gebakken zoete, zoals vroeger op verjaardagsfeestjes.

Nadat ik mijn half slapend lief hiervan op de hoogte had gesteld, draaide ik me om voor nog een snooze zonder wekker. Drie minuten later gevloek aan zijn kant van de onechtelijke bedstede. Dat hij nu ook pannenkoeken wilde. Maar dat er geen tijd was, want meneer had opnames, een uurtje later.

Ik ben pannenkoeken aan het bakken nu, tegen dat hij thuiskomt van de opnames. Voor zijn Valentijn. Het is te hopen dat hij een ferme bloemekee meeheeft in ruil.