Gister na de middag belde ik even naar vriendin klijn, om de avondplannen te finaliseren. Dochter Helena, 2-en-een-half en bijzonder flink schoolgaand tegenwoordig, liet op de achtergrond weten dat zij ook wilde telefoneren. Dus werd de walkitalki doorgegeven.

– HALLO!
– Dag Helena
– HALLO!
– straks komen wij naar jullie, hé, helena
– ja. jarig! (mompelt dingen die ik niet begrijp)
– euhm. ja. weet jij waarom wij komen, helena?
– JA!
– het is feest é, weet jij welk feest?
– JA!
– het is nieuwjaar, straks, daarom komen wij

Waarop helena minutenlang onverstaanbare dingen begon te brabbelen, die ik wanhopig probeerde te begrijpen. Dat lukte niet. Tot ze opeens riep

U kapoen, Helena. 1 januari 2009!

En zo hoorde ik haar allereerste nieuwjaarbrief. Niet voor mij bestemd, eigenlijk, maar who cares.