Year: 2008

Neen! werk

Gemeen.

Status: 38/164 verbeterd.

Mijn lief lacht me uit. En hij is best streng. Dat zit zo: eigenlijk moet ik examens verbeteren, maar ik heb daar hoegenaamd geen zin in. Dat geef ik niet graag toe, en dan bedenk ik actviteit na activiteit die belangrijker is dan het verbeteren.

Zo was het printen van foto’s in de Fnac absoluut iets dat vandaag gedaan moest worden. En daarna wilde ik een hamburger en een sapje bij Tasty. Mijn “ik heb een nieuwe handtas nodig” kreeg geen gehoor, jammer genoeg, en ik werd resoluut naar huis gekard. Hij grijnsde breed toen ik verklaarde eerst mijn mailtjes even te willen lezen. En daarna werd mijn “ik moet dringend een keer in bad” zelfs op hoongelach onthaald. Mijn plan om te helpen bij het maken van promopaketjes werd botweg afgeschoten en ik kreeg zelfs een cynisch “ge kunt misschien een cake bakken”.

Wat ik nu ernstig overweeg, dat spreekt.

Ja! werk

Moe maar tevreden.

Het waren twee mooie dagen op werkgebied. Enig vermogen tot zelfreflectie is mij nooit vreemd geweest, maar het is altijd leuk als uit al dat peinzen en tobben concrete plannen komen en het dan plots lijkt alsof de puzzel in elkaar zal passen. Dat was zowat mijn conclusie na de twee vergaderingen van vandaag.

En gisteren heb ik een vijftigtal studenten zien passeren die in groep een opdracht hebben gemaakt voor ICT. Ze kozen een thema voor een schoolfeest en maakten dan alle documenten die daarvoor nodig zijn: affiches, flyers, een uitnodigingsmail, een persbericht, bonnetjes en prijslijsten. Allemaal in datzelfde thema. Nu ik de resultaten van de opdrachten zit te bekijken, ben ik oprecht trots op mijn studenten: het is allemaal zwaar creatief en ze werken ondertussen al heel wat vlotter met dat computermonster, blijkbaar. Fijn fijn fijn.
De vermoeidheid en het harde werken van de laatste maanden zijn er op slag door vergeten, dat verzeker ik u.

Mijn humeur om het weekend te beginnen is dan ook uitstekend. Ik hoop van u hetzelfde.

Ja!

Aanrijding in Moscou.

Vanavond gaan wij hier naartoe.

Met de onsterfelijke dialoog

– Weetewa ze zeggen in Italië? Ti Amo.
– Weetewa ze zeggen in Ledeberg? Kust mijn kloten.

Neen!

Bent u al lid?

Als u nu naar de fnac gaat, dan moet u verplicht een tasje aanvaarden deze week. Ik had mijn grote handtas bij, dus ik wilde de boeken daarin stoppen, maar de mevrouw nam resoluut een papieren tas met een kerstman op. Waarschijnlijk hebben ze de instructie gekregen de tassen met kerstthema zo snel mogelijk op te gebruiken. Toen ik het lef had op te merken dat ik geen zakske moest hebben, antwoordde de dame streng: toetoet, dat is gemakkelijker, zo’n zakske.

Het ging natuurlijk al beter dan de vorige keer, gisteren. Op een doorsnee weekmiddag gaan niet zoveel mensen naar de Fnac. Bovendien moet het wijf die mij graag omverduwt aan de DVDs blijkbaar werken op dinsdag. Peis en vree, inderdaad.

Aan de kassa was ik meteen aan de beurt en zonder wachtenden in de rij achter me. Wat de dominante kassadame van hierboven als een ideale kans zag om een praatje te maken.

– Ik wil graag een factuur, maar ben de factuurkaart vergeten. Dan vraag ik dat gewoon aan het onthaal denk ik?
– Heeft u een factuurkaart of een lidkaart?
– Euhm. Ik weet dat niet. Ze is van mijn lief.
– Kent u de lidkaart?

*ik staar als een dom gansje en ben me daarvan bewust. Ik moet immers dringend plassen, en zulk een fysische behoeften hebben de neiging om mijn gedachten te domineren. Het enige antwoord dat ik kan bedenken is: “ik wil geen uitleg, want ik moet naar het toilet”. Voor ik tijd heb om iets te zeggen, gaat ze echter al verder*

– De lidkaart heeft heel veel voordelen voor iemand als u, want als u kijkt naar de boeken die u nu al gekocht hebt, zou u zeven euro korting krijgen.
– euhm
– en de kaart is twee jaar geldig. en het is niet duur.
– euhm. maar misschien hebben we dat al hoor.
– wel, kijkt u dat eens na, en vraagt u meteen zo’n kaart aan bij het onthaal. Doen hé.

Ze hield me nauwlettend in de gaten terwijl ik aan de onthaalbalie stond, dus ik heb maar een informatiebrochure gevraagd en nog eens geluisterd naar de lidkaart-uitleg. Die ik niet heb onthouden, dat spreekt, want ik moest pipi doen.

Oogst: zes boeken, een informatie-brochure over lidkaarten en een zakske. Ik ben soms zo assertief, u heeft daar geen gedacht van.

Ja! werk

What have you been up to girl?

Awel. Ik heb examens afgenomen, de voorbije dagen. En ik ben ook naar de stad geweest, voor boekjes (waarover ik later vertel) en nieuwe kleren. Allemaal nieuwe collectie, dat spreekt, want welk zelf-respecterend meiske koopt er nu kleren in kleuren die al helemaal niet meer in de mode zijn. Daarbij: op het einde van de solden schiet alleen de brol nog over. *zucht*

Maar het allerbelangrijkste is dat eigenlijk een beetje trots op mezelf ben. Ik heb namelijk deze namiddag zelf een wiki opgezet.

* pauzeert even zodat u het kunt laten inwerken *

Zelf. Jawel. Een mediawiki, op een subdomein, met databasen en al. En gebruikersgroepen met eigen rechten. En een logo. Een logo, jong. En Michel heeft mij maar één keer moeten helpen en het was niet eens lang. Ha! How great am i maat.

Mark is weg, bij deze. Alles voor mijn lezerspubliek, meneer.