Year: 2008

Van een ander

And Death Shall Have No Dominion.

And death shall have no dominion.
Dead men naked they shall be one
With the man in the wind and the west moon;
When their bones are picked clean and the clean bones gone,
They shall have stars at elbow and foot;
Though they go mad they shall be sane,
Though they sink through the sea they shall rise again;
Though lovers be lost love shall not;
And death shall have no dominion.

And death shall have no dominion.
Under the windings of the sea
They lying long shall not die windily;
Twisting on racks when sinews give way,
Strapped to a wheel, yet they shall not break;
Faith in their hands shall snap in two,
And the unicorn evils run them through;
Split all ends up they shan’t crack;
And death shall have no dominion.

And death shall have no dominion.
No more may gulls cry at their ears
Or waves break loud on the seashores;
Where blew a flower may a flower no more
Lift its head to the blows of the rain;
Though they be mad and dead as nails,
Heads of the characters hammer through daisies;
Break in the sun till the sun breaks down,
And death shall have no dominion.

Dylan Thomas

Gedichtendag vandaag! Dylan Thomas. Dit jaar misschien eindelijk beroemd.

Ja!

Zoef.

Er zijn veel dingen die een mens kan zeggen over examendagen, maar bovenal vliegen ze voorbij als in een vingerknip. Mijn studenten komen per vijf binnen, bereiden voor, leggen mondeling af, als er eentje klaar is komt er een volgende binnen. Op die manier zie ik zo’n 10 studenten per blok van twee uur.

Na elk mondeling examen maak ik nota’s op mijn verbeterfiches, zodat ik bij feedback weet wat er goed en fout was in hun antwoord. En terwijl de studenten voorbereiden probeer ik –tussen het beantwoorden van vraagjes en het geven van verduidelijkingen door — de praktijkoefeningen van de voorgaande te verbeteren. En ondertussen hou ik hen in de gaten, natuurlijk.

Dat alles zorgt ervoor dat mijn ogen en hoofd geen ogenblik stilstaan, van acht uur in de ochtend tot zes uur vanavond. Ik moet daar waarschijnlijk geen tekeningske bijmaken dat ik ‘s avonds een vod ben en even niet meer aan school kan denken. En dat mijn dag – zoef – voorbijvliegt.

Gelukkig is er vanavond Comedy Zone, alwaar mijn lief op het podium zal vertellen over onze echtelijke verbouwingsrelateerde ruzies, dus dat is goed voor de ontspanning. Hij staat trouwens in de gazet, mijn lief. Met zes foto’s. En wij hadden het er al eerder over op Het Project, natuurlijk. Net als over zowat alle andere items op de regionale pagina’s, overigens. Wij zijn soms sneller dan onze schaduw op Het Project. Zoef.

internet

Sooooo funny.

Status: 67/164

Sara. Dat is een soap op VTM. En die Sara, het fictieve personage, die heeft een weblog. Een tenenkrullend weblog met smileys en bloemekes en het hele gedoe. The works. En waarop ze dus een dagboek bijhoudt. Allez, iemand houdt een dagboek bij als de Sara uit de serie. Het fictieve personage dat schrijft over fictieve gebeurtenissen. Het lollige is dat er nogal veel mensen duidelijk een probleem hebben met het onderscheiden van de werkelijkheid en televisie. Wat aanleiding geeft tot de meest fantastische commentaren die u zich kunt voorstellen.

Ik vind dat ideaal voor in mijn pauzes, tussen het verbeteren door. Het interweb is a scary place indeed.

Ja! mediagedoe

Eurosong – voorronde één.

Wahey, het is van eurosong vanavond. En laat dat nu toch wel een kerygma-traditie zijn zeg. En wij zijn daar niet alleen in.

Bart Peeters heeft precies stress: drie misprekingen op een minuut tijd. Ofwel zijn het die madammen in bontjas die hem even ongemakkelijk maken als mij. En hij zou beter geen woordspelingen doen, dat is genant voor iedereen eigenlijk.
De jury: de onvermijdelijke Marcel Vanthilt, de tegenwoordig overal aanwezige Kris Wauters en de ongelooflijk oud geworden Katerina van de Waves.

Katy Satyn: Magical sensation
Ze zingt een beetje nasaal, dat meiske. Maar ze is wel van Merelbeke en het nummer wordt toffer naarmate het vordert. De strofen vinden we saai, het refrein is leutig. Pluspunten ook omdat ze die jongen van Prison Break zover gekregen heeft om haar danser te worden.
Het doet ons aan een ander liedje denken, maar we kunnen er allebei ons vinger niet opleggen. Iemand?

Raeven: Shut down the heatmachine
Een tweeling. Dat is een gimmick, misschienst, de mensen zien dat graag. Bart Peeters geraakt echt niet uit zijn woorden, vandaag. Misschien was dat altijd zo, maar valt het nu meer op omdat ik mij niet de hele tijd aan hem zit te ergeren. Ik ben daar milder in geworden, het afgelopen jaar, in Bart Peeters. Dat krijgt ge als ge geen televisie meer kijkt. Maar goed: ze doen een liedje over het broeikaseffect, door de tekstschrijver van Lopez. Spijtig dat de tekst zo goed als onverstaanbaar is. Ik heb graag gitaren, maar niet graag ddupdup. En dat hemd kapottrekken op het eind: totally uncalled for. Maar ik vraag mij wel af of die tattoo wel echt is.

Brahim: What I like about you
Het is Bra’im from the hood of Torhout. Wahey! En hij heeft nog altijd een rare hoed en een proper getrimde baard. Wel logopedie gevolgd, sinds de laatste keer. Werken aan uzelf is goed.
Barry White met een falsetstem, is mijn eerste idee. Beetje George Michael, maar dan minder sexy. Lief herhaalt de commentaar van twee jaar geleden: niet slecht in zijn genre, jammer dat het een schijtgenre is.
Hij doet zijn hoed af en heeft blijkbaar een accidentje gehad met de tondeuze. Genant.
Katrina: Every woman in the room is mad about you. Lief: bijneens, ze hebben hem daarjust horen klappen.

Kris, ge moogt geen woorden opschrijven die ge niet kunt uitspreken, jong.

Eva Darche: We breathe
Het a capella-fragment maakt mij bang.
Elfjes! Dansende elfjes! Mindfullness!
De mensen van het oudercomité hebben zich uit de naad gewerkt voor schone kostuums en een mooi decor, zo zegt lief.
Wij vinden het nogal jaren 80. Enya.
Oei, daar is het opeens nogal vals, maar ze herstelt zich. Ze voelt zich niet zo zeker op het podium, jammer genoeg. Nog een paar hete zomers en misschien komt het wel in orde.

Femme Fatale: Décadence
Het is Bettie! En ik wist van niets zeg.
Haar a capella is gewoon voor te lachen. Lief zit zich ondertussen al te verkneukelen. Ze is nen verfpot gevallen tot just onder haar borsten zegt mijn wederhelft. Wij vragen ons vooral af wat Jan Van Rompaey daar eigenlijk zit te doen.
Ze heeft Vive La fete gehoord en gedacht, dat kan ik ook: vals zingen in ‘t frans op een beat. Jammer genoeg heeft Vive La Fete een paar dingen voor op haar: orginaliteit en visie en goeie liedjes, om er een paar te noemen.
Lief lacht zich een breuk met de fantastische tekst “dickdickdickdickadance”. De beat mag meer, voor ons. En het mag allemaal een beetje rauwer.