Year: 2008

Ja! projecten

Gentblogt is jarig!

Misschien had u het afgelopen jaar iets te maken met Gentblogt, genoegzaam bekend als Het Project en nog steeds de mooiste en beste stadsblog van de Vlaanders en omstreken. Misschien nam u foto’s, werkte u met ons samen, las u onze posts, won u kaarten, schreef u een artikel, zocht u een restaurant op, nam u deel aan een discussie, werd u onze vriend of was u misschien zelfs het onderwerp van een artikel dat bij ons verscheen. Alleszins als het zo is: het is ten zeerste gewaardeerd, want zonder u was er geen Gentblogt geweest.

Misschien had u het afgelopen jaar absoluut niets te maken met Gentblogt, maar bent u nieuwsgierig naar wie die groep vrijwilligers zijn die het webblog van het jaar maken. Of hoopt u één van onze lezers tegen het lijf te lopen. Of wilt u graag u bekende Gentenaars spotten.

Alleszins: ondertussen bestaan wij bijna drie jaar, en het wordt nog elke week leuker. Reden genoeg voor een feest, zo dachten we, en daar hadden wij u graag bijgehad. Breng gerust uw maten mee, en vertel het verder.

Praktisch:
Vrijdag 15 februari vanaf 20.30 tot vreselijk laat
Verjaardagsfeest Gentblogt
Au Bain (zwembad Van Eyck)
Veermanplein 1
9000 Gent

mediagedoe

Eurosong, aflevering 2.

Oei. Eerste kandidaat gemist. Kan iemand even vertellen hoe het was?

E.F.R.: Your guiding star
Wiehoew. Het is Wouter. Ik had het wel altijd voor Wouter tijdens idool, want hij lijkt op Spike uit Buffie, The Vampire Slayer. Het liedje is wat bombastisch, en de act al helemaal. Slijpschijven op een gitaar, waar halen ze het zeg.

Bart Peeters, stop met uw woordspelingen!

Ishtar: O julissi na jalini
de animatie is bijzonder grappig, net als de bewegingen van haar hoofd. Huppelliedje, maar halverwege steekt het een beetje tegen wegens eentonig. Met een verzonnen taal, moet het muzikaal wel boeiend zijn é. Dranouter, wij gaan met de fiets op reis en onze kinderen gaan naar de steinerschool. Maar het zou wel opvallen, natuurlijk.

Bart Peeters, stop met uw woordspelingen!

Esther: Game over
Oei. Een beetje te laag in het begin é. De styling van de dansers is absoluut fout. Degene die dat bedacht heeft moesten ze nooit meer in de buurt van een klerenwinkel laten komen.
Het nadeel van een Nederlandse tekst is dat de mensen dat verstaan, die tekst. En als het dan een rare tekst is, dan speelt dat niet in uw voordeel.
Ik vind dat haar stem niet bij dit soort nummer past. Game over, denk ik.

Lief denkt dat Bart Peeters een geil oud bokske aan het worden is, gelijk hij over die Ester praat.

Tanja Dexters: Addicted to you
Lief maakt een vreugdedansje dat het aan Tanja is.
Bart Peeters:ze is veel dingen — presentatrice, miss, omroepster, zangeres,…
Lief: …dom
Ze heeft weer nauwelijks iets aan, ons Tanja. Ze beweert dat ze nu kan zingen. Spanneund!
Het is inderdaad beter dan vorige keer. Maar het blijft alleen geschikt om, enkel in bikini gekleed te zingen op den toog van pakweg The Temple.
Wow. Kussende mannen op de staatstelevisie. De boodschap is waarschijnlijk dat geen van de twee Tanja wil, en dat ze dan maar elkaar pakken.

Ja!

De Crem is stout geweest.

Gisteren was er op het laatavondjournaal een item over een persconferentie die de nieuwe high commander van België — ook wel bekend als het Cremlin van Aalter — heeft gegeven ter ere van een militaire operatie van het leger in Afghanistan. De man die zijn partij heeft gekozen om te assorteren met zijn haarkleur werd daarin geflankeerd door Verhofstadt (van wie ik overigens vermoed dat ze hem premier voor het leven gaan maken, binnenkort) en dat was bijzonder grappig.
Ongeveer na iedere zin keek De Crem namelijk naar links, naar de premier, met kleine vragende oogjes, waarna Verhofstadt even kort bevestigend knikte.
Volgens mij is Pieter stout geweest en mag hij niet meer alleen tegen de journalisten klappen sinds het Kleine Brogel-incident.

Fragment inbedden werkt blijkbaar niet naar behoren, dus hier is het ook te vinden.

Neen!

Al wat viraal is, is een vuile ziekte.

Stelt u zich even voor: u heeft geen weblog en u leest die dingen nauwelijks. Op een ochtend stapt u de voordeur uit en blijkt er iemand op uw stoep geverfd te hebben. Zou u dat leuk vinden?

Oh. Wacht. Stelt u zich even voor: u heeft wel een weblog. Op een ochtend stapt u de voordeur uit en blijkt er iemand op uw stoep geverfd te hebben. Na een paar uur blijkt dat marketeers dat gedaan hebben omdat ze graag willen dat uw virtuele alterego erover schrijft. Daarom hebben ze uw adres opgezocht en zijn ze als dieven in de nacht uw privacy en in één ruk ook eigendommen van de stad komen beschadigen. Zou u dat leuk vinden?

Wel. Ik vind dat niet. Om maar te zwijgen van het feit dat ik ongelooflijk geambeteerd ben dat ze hun gedoe voor ons oude adres hebben gezet en zo vrienden die er nog minder mee te maken hebben dan wijzelf lastig vallen.

De argumentatie is dat de mensen bij wie ze de stunt uitgehaald hebben in het verleden al te kennen gegeven hebben open te staan voor commerciële acties. I call bullshit. Als ik mij inschrijf voor een bepaalde nieuwbrief, dan is dat toch niet meteen de permissie om mij alle nieuwsbrieven ter wereld te sturen? De advertenties die hier staan, staan hier met toestemming van mij. Als ik dingen bespreek, dan is het omdat die mensen dat beleefd gevraagd hebben én ik het zag zitten. Nog steeds trouwens: als het iets te maken heeft met dingen die mij interesseren en uw wilt graag mijn mening om één of ander product/onderwerp/actie, stuur een mailke en vraag het gewoon. Maar laat mij alstublieft gerust met al die virale toestanden. Die zijn irritant, irrelevant, vies en smerig.

En al

Achttien.

Vandaag wordt mijn nichtje achttien jaar, en vanavond wordt daarom feest gevierd. Achttien worden is immers niet niks: opeens geen kind meer, maar een volwassene. Opeens geen voogd meer, maar het zelf kunnen worden. Verantwoordelijkheid ook: om besturen van land en stad te kiezen, maar ook verantwoordelijkheid voor je eigen daden. Geen jeugdzondes meer, maar direct het echte werk.

Ik ben al een hele dag aan het toezichten op examens, en dat geeft me af en toe wat tijd om terug te denken. Het lijkt veraf, dat achttien jaar zijn. Eerste jaar aan de universiteit. Een lief dat zich zowat aan het andere eind van het lieven-spectrum bevond in vergelijking met mijn uiteindelijke levensgezel. Een dorp in plaats van een stad. Labiliteit en absoluut geen enkel idee van wat je wilt worden, doen, zijn. Heel lastig allemaal, nu ik eraan terugdenk.

Een paar stabiele factoren (dezelfde leuke familie, nog steeds een aantal lieve vrienden uit die tijd, nog steeds een paar liefhebberijen) niet meegerekend is mijn leven helemaal anders dan toen. Dat volwassen zijn op achttien bleek achteraf eerder “volwassen beginnen worden vanaf achttien”. En het is nog niet voorbij.

Maar alleszins: toch een belangrijke dag, hoor. En een mijlpaal in je leven. Dus van harte happy birtday, E. Enjoy!

© All Rights Reserved 2021 Theme: Promos Blog by Template Sell.