Year: 2008

En al

Lang geleden.

Zo. Dat was lang geleden, dat we nog eens de auto moesten laten staan om te voet naar huis te komen. Door de nacht die al langzaam ochtend dreigde te worden. Door het donkere park, nog nagenietend van een fijne avond.
Lang geleden ook dat een zondag zich zo kabbelend voortbewoog, met een fles water en een kan muntthee binnen handbereik. Lief beweerde optimistisch dat hij om 10h zou opstaan, omdat zijn bioritme in orde te krijgen voor de werkdag morgen. Ik heb hem uiteindelijk om half één uit zijn bed gesleurd.

Daarnet een wandeling gemaakt om de auto te halen. En straks een beetje koken. De dag zal rap voorbij zijn. Dat is niet zo lang geleden.

Van een ander

Camps&Dewulf

Ik vind Hugo Camps op de voorpagina van De Morgen soms wat pedant. Hij kan schrijven, dat wel, maar die snoeverige, zelfgenoegzame hooghartigheid irriteert mij bij momenten, als ik nog geen koffie heb gedronken. Neen, dan Bernard Dewulf. Voor mijn ochtendlijke melancholie is hij het meest geschikt. Als het zeven uur is, ik pas aan mijn eerste kop negerzweet toe ben en de het pianomonster zachtjes spint op de vensterbank achter mij, dan is hij mijn favoriete gezelschap. Dan wikkel ik mijn gilet wat strakker om mijn slaperige lijf omdat de chauffage nog moet opwarmen en dan lees ik zijn stukje, soms twee of drie keer na elkaar. Bernard en ik, wij verstaan elkaar als onze dag begint terwijl de wereld nog stil en donker is.

Op andere dagen is Camps dan weer welkom. Zoals gister: ik had een beetje langer geslapen, er was ontbijt in huis en het beloofde een ontspannen dag te worden. Een versgeperst fruitsap en een dubbele senseo verder las ik zijn column en met de zin

Voor De Crem zijn F16’s en oorlogsbodems wat vroeger badeendjes voor een lichtjes gestoord kind waren. Als het maar beweegt.

zit ik nu, meer dan een dag later, nog steeds te luidop lachen. Leve Hugo!

En al

Goed voorbereid is half gedingest.

Het wordt behoorlijk druk, de komende weken. Dat heb ik al lang gezien in mijn agenda, opmerkzaam als ik ben. Vandaar dat deze namiddag gespendeerd werd aan voorbereidingswerken. Een halve kilo spinazie geblancheerd, idem voor een grote selder. Een bos peterselie ingevroren, een ketel tomatensoep gemaakt (goed voor 6 porties) en een ketel courgettesoep (3 porties).
Terwijl de soep opstond heb ik de frigo schoongemaakt, de diepvriezer gereorganiseerd en twee kasten opgeruimd.

Soms ben ik zo’n huisvrouw, u heeft daar geen gedacht van.

projecten

Goed voor u, goed voor mij, goed voor uw lijf.

Na een recente tirade van mijnentwege tegen marketeers allerhande zou een mens al eens durven veronderstellen dat wij hier op Kerygma tegen promotionele acties zijn. Tegen de mensen die een dergelijke mening zijn toegedaan wil ik zeggen: gij dwaalt.
Wij zijn namelijk enkel tegen commerciële acties als we van niks weten. Als — zoals in dit geval — alles netjes wordt gevraagd, en er een duidelijk voordeeltje aan verbonden is voor de lieve lezers en voor onszelf, dan doen wij met graagte mee met de reclamemeute. Om maar te zeggen dat deze post eigenlijk gesponsord wordt. Maar leest u vooral verder, want het is wel degelijk een leuke actie.

Het zit zo: binnen de blogosfeer sta ik algemeen bekend om mijn atletische lichaam en mijn sportieve prestaties, dat weet u vanzelfsprekend al. Ik heb bijvoorbeeld op een haar na mijn ticket naar Peking gemist door –eerm — overmacht. Mensen die mij ook in het echte leven kennen, zullen het trouwens beamen: zelden zat een gezondere geest in een gezonder lijf als bij ilse. Of alleszins: de geest is consistent met het lichaam.

Het zal dan ook niemand verwonderen dat de mensen van de CM — bij monde van de adhese-vrienden — mij en dit weblog hebben uitgekozen om een wedstrijd te houden, in kader van hun nieuwe sport-actie. Sinds kort krijgt u daar immers 30 euro terugbetaald op uw sportabonnement. Hoera voor zulk een initiatief, zeggen wij. Want sporten is goed voor elk van ons, zo hebben wij uit goede bron vernomen.

Leuk, hoor ik u denken, maar wat hebben wij daaraan? Wel. Ter ondersteuning van deze actie geeft de CM een fitness-jaarabonnement weg, bij Health City. Momenteel kunt u bij hen in Oudenaarde aan uw spiertonus en cardiodinges werken, maar binnenkort komt er ook een filiaal bij in onze onafhankelijke stadstaat.
Zo’n fitnessjaarabonnement, dat is natuurlijk niet van de poes. Niet alleen deze sportieve adonis kan dat bevestigen, ook ik weet dat uit ervaring. Zelden zo’n duur zonnebank-abonnement gehad.

Het spreekt dus voor zich dat u het niet zomaar krijgt. Als u kans wilt maken, dan wil ik uw genantste en meest ongewone ongezonde gewoonte horen in de commentaren. Als u dus iedere ochtend als ontbijt een mars tussen een boterham legt en die vervolgens in de microgolf-oven laat smelten, dan maakt u bijvoorbeeld al kans. Als u zoals ik soms speciaal naar de Ikea in Ternat rijdt voor die lekkere ballekes daar in het restaurant, eveneens. Maar u kunt beter, daar ben ik zeker van. De commentaren zijn open tot 12 april, en dan kies ik een winnaar. Let the games begin!

Ja! Neen!

Keukens zijn de max, jong.

Toon is een maat van vroeger en hij werkt bij eurokitchen. Dat treft, want wij hebben een keuken nodig. En het treft nog meer: ze verkopen daar schoon grief én ik heb het volste vertrouwen in de technische kennis en smaak van Toon. Voor ons geen strooptocht langs allerhande leveranciers: het is immers een ongelooflijke luxe iemand te hebben die je kan vertrouwen in dat soort toestanden, en niet te moeten luisteren naar gladde verkoopspraatjes. Wij dus deze ochtend een afspraak gemaakt en deze middag gezwind vertrokken richting Maldegem, voor een allereerste bezoek aan de toonzaal. Dat was niet zo eenvoudig, want omdat ik gisteren een uur file had gehad tussen Lovendegem en Waarschoot (niet meetjeslanders haken bij deze grandioos af, want weten niet waar ik het over heb) omdat ze aan het werken zijn ter hoogte van Vanhulle, besloten we om te rijden langs Zomergem. Hiep hoi. Dat is wel een beetje verder om dan we hadden ingeschat.

Na een uur waren we er eindelijk, maar toen bleek Toon in de vestiging in Zingem te werken. Zingem, zoals in: helemaal de andere kant van Gent. En ook wel: voorbij Zwijnaarde. Zwijnaarde, zoals in: complete chaos. Een uur heen, een uur terug, en dan zijn we nog niet eens op onze afspraak in Oostakker geraakt (Pardon, Margo!). Ik zweer u dat ik mensen in hun stuur heb zien bijten van frustratie.

On a brighter note: helemaal ons goesting gevonden en dat bleek helemaal iets anders dan we eerst dachten.Alles is al in ruwe schets uitgetekend, momenteel. En we hebben zoveel nieuwe ideeën momenteel dat mijn hoofd een beetje pijn doet van alle indrukken en keuzes. We laten dus even bezinken, maar ik ben zeer content. Zeer content, jawel.