Year: 2008

Ja!

De security was nen viezen.

Dingen die ik gisteren deed:

* een trein missen;
* ergens buitengesmeten worden door een bodyguard, terwijl ik er wel degelijk mocht zijn;
* eenzame vrouw staat voor gebouw spelen. Foto volgt;
* uitleggen aan mannen hoe ontschminker werkt;
* uitleggen aan mannen dat skinny jeans helemaal uit zijn deze zomer;
* trots zijn;
* op een stoel hangen, naar boven kijken en het plafond bezweren naar beneden te komen;
* blij zijn dat mijn bezweringen nooit werken. Stelt u voor, een plafond op mijn hoofd;
* een man complimenteren met zijn vliegtuig;
* een hele pak sigaretten uitdelen;
* mezelf verwonderen over de hobby’s van sommige mensen;
* frieten met stoofvlees eten om half twee ‘s nachts. Alleen maar omdat Esra al dicht was en pitta dus geen optie was;
* een halve nacht liggen woelen en mezelf verwensen dat ik zo laat frieten had gegeten.

Ja! werk

Bron.

Ik ben kapot. Gisteren was zwaar, maar goed. Vandaag was vroeg, verschrikkelijk interessant, maar zeer intensief.
Zoals een studiedag hoort te zijn. Deze ochtend gaf mijn lieve collega zelf een presentatie over ons eigen project, vanmiddag een aangename lunch, en daarna in een verduisterde zaal geluisterd naar de uiterst aangename verteller Robby Ceiren Cleiren (De Roovers), die voorlas bij een video getiteld “Iets van Tolstoj”.

Het hoogtepunt van de dag kwam echter daarna, met Paul Bottelberghs. De gedrevenheid waarmee die man praat en de visie op multimedia en onderwijs die hij heeft: meeslepend, boeiend, verfrissend, gedurfd. Ik heb daar echt met volle teugen van genoten. En het is een bron van inspiratie voor de komende jaren.

Maar eerst een tukje en nog wat verbeteren.

Ja!

Openbare BBQs.

Oh kijkt, Shellac heeft een mening. Over dat zijn stadsbestuur niet mag investeren in openbare BBQ-plaatsen, maar AIDS-onderzoek moet doen, of zoiets. Daar komt het alleszins op neer.

I call bullshit. Niet iedereen is rijk en heeft een grote tuin, en ook mensen zonder hof zitten graag eens met hun poep in het gras met een glazeke witte wijn en een merguez. Om maar te zeggen: ook in Gent worden deze week de eerste barbecues in de parken ingewijd en ik heb dat initiatief persoonlijk op een vreugdedansje onthaald. Want wij krijgen er eentje in het park hier vlakbij. Het park waar we vorige zomer bijzonder fijn van picknick deden met onze lieve vrienden. Want sommige mensen hebben meer dan twee kameraden om uit te nodigen en dan past dat gewoon niet op een koer van 16 vierkante meters.

Noteer bij deze alvast: de eerste zondag dat het in juli mooi weer is, doen we BBQ in de Groene Vallei. Zelfde principe als de picknick: bring your own food, friends, stoelekes and booze.

En al

Spanning.

Vandaag is op zoveel gebieden een spannende dag, dat ik er deze nacht nauwelijks geslapen heb. Dat is een vuil trekje van mijn lichaam: als ik veel stress heb, met veel dingen bezig ben of verdriet heb, dan weigert mijn lijf te slapen. Ik ben sowieso *altijd* een slechte slaper, genre een keer of vijf wakker per nacht, slaapwandelen, praten in mijn dromen, nachtmerries. Maar als er dus stress bij komt, dan durft dat al eens uit de hand te lopen.

Zoals een paar jaar geleden. Toen heb ik maandenlang nauwelijks meer dan een paar uur per nacht geslapen. Overdag wordt een mens van de vermoeidheid dan zo emotioneel labiel dat zorgen steeds groter lijken en onoverkomelijk. Wat dan weer leidt tot nachtelijk gepieker. Vicieuze cirkel, quoi.
Uiteindelijk is dat geëindigd bij de dokter en is er een kuur met een inslaapmiddel aan te pas gekomen om de scheve situatie weer recht te krijgen. Ik heb dan ook slaaphygiëne aangeleerd gekregen: dat betekent dat je je lichaam fysiek voorbereidt op slaap met een heel ritueel, zodat het weet “Aha, straks gaan we dat rust-gedoe doen”. En dus ging ik maandenlang iedere avond in bad, waarna ik tien bladzijden in een chicklit las bij een kop thee, in badjas en pyjama. Dat werkt uitstekend, zo uw lijf misleiden.

De laatste drie jaar doe ik dat niet meer. Ik heb een zekere rust gevonden sinds ik ander werk doe, en een stabiel lief heb. Geluk is goed voor de mentale rust, zo blijkt. Alles lijkt goed onder controle, maar ik lag deze nacht te peinzen dat ik blijkbaar toch weer eens wat bewuster mijn stress moet loslaten. Iets om over na te denken, als vandaag voorbij is.

mediagedoe

Songfestival – finale!

Hopla, we zijn vertrokken voor de finale van het songfestival. Terwijl de dyke van vorig jaar de boel opent, stellen wij even de deelnemers op onze sofa voor: Lien, Lief, Janne en ikzelf. En wijn en hapjes, dat spreekt.
De mevrouw van vorig jaar begint alvast met een traditionele kledingwissel. Janne vindt het niet bijzonder en doet kaka, Lien denkt dat er nog bikini’s van gaan komen.
En hup, daar zijn de bikini’s. Er zijn nog zekerheden.

Roemenië begint vandaag en die had ik in de halve finale gemist wegens rookpauze. Het is gelijk Schatteman en Couvreur, maar zij lijkt op Wendy van Wanten. Maar dan zonder decolté. Iedereen vindt het schoon, ik ben er niet wild van.

The United Kingdom
! Wow, dat vind ik wijs zeg. Het is plagiaat van heel veel verschillende dingen, maar we weten niet wat. En het geeft trouwens ook niet, want het is een leutig nummer.

Albanië. Dat is al het derde, zo vooruitgaan zeg. Janne krijgt er spontaan de hik van. Het is saai en de gitarist is zijn hemd vergeten. Het zal iets van de styliste zijn. Lief denkt dat ze het podium gepikt hebben van onze nationele selectie.

Duitsland zingt vals. Een geluk dat ze genoeg geld hebben gegeven om te mogen meedoen. De blonde is waarschijnlijk een travestiet. En het wordt valser naarmate dat het vordert. Die blonde heeft ook dikke billen en er is iemand bij die ontploft haar heeft. Ze zijn blijven hangen in de jaren 80, dus ge zoudt denken dat ze ondertussen genoeg kunnen oefenen hebben.

Tussendoor vraagt lief zich tussendoor af of servie niet beter geld zou steken in de wederopbouw in plaats van in het songfestival.

Armenie
begint weer met het scoutsspelleke van valt-ze-of-niet. We vinden het niet overtuigend tot ze met haar borsten begint te schudden, dan vindt het lief het plots uitstekend. Lien merkt op dat de danser nogal veel op de grond kruipen. Lief: “Als ik zou meedansen, ik zou ook onder haar rok proberen kijken”.

Bij Bosnie Herzigovena blijft het probleem dus dat geen mens verstaat wat ze zingen en dat we daardoor niet weten waarover hun toneelke gaat. Janne kijkt gefascineerd, Lief vecht de toetreding van al die Oost-Europese landen tot de EU aan wegens dit liedje.

De jongen met de gespierde bovenarmen en de falset stem van Israel wordt hier op de bank als saai afgedaan. Lief vindt de backingvocals militaristisch. Ze gaan hoog eindigen, diaspora-gewijs é.

Finland, die wij niet in de finale wilden zien, zijn de volgende. Ik vind dat als ge op het songfestival staat dat ge tenminste een hemdje moogt aandoen. Blote bovenlijven, dat is voor aan de zee en plage tatoeage. Hun haar is te proper gewassen om geloofwaardig te zijn.
Er begint ondertussen een beetje sleet te komen op de windmachines en het vuurwerk. Iedere keer hetzelfde zeg.

Kroatie mag winnen van ons. Zo beetje tango en een oud peetje, dat is schoon. Een beetje cabaret ook.

De mevrouw van Polen is nog eens extra onder de zonnebank geweest en heeft haar neus nog wat laten bijwerken voor de finale. Ze had beter aan haar liedje laten werken. Haar tanden zijn nu nog witter dan de piano. Malibu barbie, lien denkt dat ze vroeger misschien dik en ros en met striemen was.
“Omarm Europa, ja meisje”, zegt henk. Hij vindt ook dat wij jaloers zijn omdat zij wel op barbie lijkt en wij niet. Tsk.

Ijsland. Janne schreit een beetje, but I love it. Het is een beetje Milc Inc en al. Zwart en roze, dat vinden wij hier voor homo’s en professionele schaatsers. Kan kloppen, kan kloppen. Wij vinden het uitstekend.

Turkije. Wij zijn over andere dingen bezig, dus het is duidelijk dat ons niet kan boeien.

De presentatrice heeft nu een kleed aan dat niet echt flatterend is voor heur knieën. En als ge een micro krijgt moet ge duidelijk heel luid “Good Evening Euroooooooooooope” roepen. Dat doet een beetje af van de point van de micro, natuurlijk. De twee in de greenroom doen rare dingen met de camera. Een toneelke ofzo. Vreemde jongens, die serven.

Lief houdt wel van het tikje fado bij Portugal, maar spijtig dat het refrein van Army of Lovers gepikt is. Lien zegt: niet mijnen artikel. En de kleedskes zijn lelijk. Lief gaat in discussie: het is euroSONG-festival, niet euro-KLEEDSKES-festival. We komen tot de conclusie dat het vroeger het liedje was dat telde, en nu de act. En we blame Nicole en Hugo voor de evolutie.

Letland is daar, met de piraten. Studio 100 doet blijkbaar mee aan het songfestival. Op de zetel wordt voorgesteld volgend jaar samson te sturen voor belgië.
Die met haar streepkesding is een porno-actrice. Ge ziet dat daar aan.

Zweden stuurt een mevrouw die een andere mevrouw is dan de vorige keer. Botox-alarm zeg. Lief roept constant naar het scherm: Eet! Eet iets! Gooi haar een boterham, toe!

Denemarken. Lien vindt het al een schoon ventje, en het ziet er nen lieven uit. Lien: het is te hopen dat Peter uw verslag leest. Lief: Waarom, omdat hij dan ook van die bretels en zo’n voze klakke aan kan doen?. Het is eerder iets voor een reclamespot dan voor een songfestival. En een reclamspot duurt maar tien seconden.

Georgie. Ik had dat op joetoebs gezien en vond dat ze haar aanstelde met die zonnebril, maar ze is dus blijkbaar blind. Lief: geluk dat ze blind is, anders had ze al lang tegen haar dansers gezegd: ei, doe keer een ander danske.
Kledingwissel bij een blinde mevrouw. Spanneund!

Ukraine
heeft mannen in frigo meegebracht. Mannen met epilepsie, volgens Lief. Ik vind het te veel: ofwel gat bloot, ofwel tetten bloot maar niet allebei. Lief zegt dat ik moet zwijgen en dat kindje moet laten zingen.

Frankrijk. Mijn favoriet. love it, love it, love it.

Azerbaijan. Ook al één van de wijzere deelnemers. Omwille van het toneelke en het Arnold Schwarzenegger-engels. Hilarisch.

Lien zou met haar poep niet op dat balkske van Griekenland passen, zegt ze. Lief vraagt zich af of dat bos en die blommen allemaal in dat kleed zaten. Hij denkt dat er nog een stuk van dat kleedje kan. Maar het is een Griekse, dus binnen vijf jaar is ze dubbel zo dik met maar één wenkbrauw meer.

Spanje, dat is wijs dat die ook eens iemand durven sturen die te veel drugs pakt. Ik hou er wel van, maar het publiek blijkbaar zo niet.

Servië speelt een thuismatch. Jammer genoeg met een oersaai liedje.

Rusland is de voorlaatste. En het doet mij bij momenten denken aan unbreak my heart, in het begin. Maar dan wordt het slecht. Geniale regie-vondst, dat theelichtje. De schaatser is zo lelijk dat lief er helemaal van onder de indruk is. We have large noses, but we can skate on little pieces of ice.

Noorwegen is de laatste, dat is die disney-mevrouw. Lien en ik vinden de styling uitstekend. Mooie klassevolle kleedjes. Lief is er absoluut niet van te spreken.