Alles van waarde is weerloos
Ik ben voor Rachel Agnew, ik. Niet omwille van de band met, maar omdat ik haar werk zo mooi in your face vind. Ze sluit weinig compromissen en ze werkt met grote bewegingen en veel kleur. Ik hou van grote werken. En van kleuren. En ik vind dat er een vrouw moet winnen.
Go rachel, dus!
update: ha!
Zot word ik daarvan, van al dat kiezen bij die verbouwing. Neem nu tegels voor de keuken. Eerst dacht ik aan gietbeton, maar hoe meer ik daarover hoor, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat dat niet voor ons is. Een schone tegel dus, en dan iets soortgelijk op de muren achter het fornuis. Maar het moet natuurlijk bij het werkblad en de kasten passen. En bij de houten vloer die we nog moeten kiezen. En het is niet alsof er drie soorten tegels zijn en dat ge daar de mooiste uitkiest, neen: er zijn zeshonderd winkels en die hebben allemaal honderdmiljard soorten tegels.
Misschien moeten we gewoon zand op de chappe storten. Dat is ook schoon, peisk. En het is goed voor het vakantiegevoel.
Vijf.
Vijf komieken.
Vijf dagen.
Vijf keer hetzelfde. Maar vijf keer helemaal anders.
Wim Helsen, Gunter Lamoot, Henk Rijckaert, Iwein Segers en Begijn Le Bleu nemen vijf dagen lang hun intrek in de kelder van De Centrale. Ze schrijven momenteel elk aan hun eigen nieuwe voorstellingen en proberen stukjes daarvan op u uit. Vijf avonden op rij. Met hun vijven.
Vooraf en na afloop is er een comedy-bar, met muziek en ruimte om na te praten. En onverwachte gasten, wie weet.
Data: Woensdag 23, donderdag 24, vrijdag 25, zaterdag 26 en zondag 27 juli telkens om 20 uur
Locatie: Kelderzaal De Centrale, Kraankindersstraat 2 , 9000 Gent
Tickets: 15 euro / 14 euro (= humorabonnement)
Reservatie: www.uitbureau.be
Er staat een (i) naast de titel omdat ik het voel dat aan mijn linkerpink, dit wordt een serie. Er is namelijk veel te vertellen over geloven en alternatieve mambo jambo en mediums en paranormaal begaafden. Wij hebben daar meningen over, ja. En het zijn helemaal andere meningen dan bijvoorbeeld ishku en freaq in de commentaren. Het risico lopend dat ik als een oud wijf klink: misschien heeft dat wel met leeftijd te maken.
Versta mij niet verkeerd: ik zou heel graag in die dingen geloven. Ik heb dat ook heel lang geprobeerd en gedaan. Het mystieke, horoscopen, the other side: het heeft mij van kleinsaf mateloos gefascineerd. Ik ken mijn sterrenbeeld, in Westerse en Chinese horoscoop, ik ken mijn ascedant, ik ken mijn numerologische codes, ik heb nostradamus gelezen. Ik ben naar beurzen geweest waar mensen over toekomst praten en dingen vertellen over uw verleden en karakter. Want geef toe: is er iets schoners dan ervan overtuigd zijn dat er meer is tussen hemel en aarde dan de mens? Laat ons wel wezen: als het de mens maar is, dan is het maar flauw, niet? Geloven in meer is het gemakkelijkste wat ge kunt doen: het haalt verantwoordelijkheid bij uzelf weg, het geeft u de comfortabele gevoelens een deel zijn van grotere gehelen. De mensen hebben dat graag, en ik ben daar niet anders in.
Maar. Eerlijk gezegd: een denkend mens kan niet anders dan concluderen het zever is, en dat is wat er ondertussen is overgebleven van al mijn geloof: het besef dat het zever was. Neem nu al die paranormaal begaafden, die u wel 100 euro uit de zak rammelen voor een voorspelling of een inzicht, maar die zomaar de sisyphus-prijs aan zich voorbij laten gaan? 10.000 euro rijker en eindelijk erkend door een groep gerespecteerde wetenschappers? Om maar te zwijgen over de promotie, het respect, en het succes dat daarop zou volgen. Ik vind dat op zijn minst raar dat ze daar niet aan willen meedoen, die paranormalen. Misschien voorzien ze dat ze door de mand gaan vallen?
Er is slechts één feit in dit hele verhaal: dat er nog nooit iets bewezen is van al dat helderziend gedoe. En kom niet af met de bewijzen uit het programma van Johan Terryn, mensen. Dat is ten eerste een montage van een paar minuten van wat misschien een sessie van uren was. Op televisie dan nog, ge weet wel, dat betrouwbare medium. Ten tweede gebeurde het Grote Zien in bijzijn van allemaal mensen die op de hoogte zijn en dat is een klassiek voorbeeld van cold reading. Maar dat had ik al gezegd.
In het kort: als iemand mij morgen bewijzen levert, dan zal ik mijn mening met veel plezier veranderen. Maar ik heb er redelijk vertrouwen in dat ik mijn mening niet zal hoeven te veranderen.
Gisteren zodanig druk aan het verbeteren dat ik Het Zesde Zintuig op de VTM was vergeten. Gelukkelijk activeerde mijn hoogstpersoonlijk zesde zintuig een kwartier voor het einde een onweerstaanbare drang tot beetje rondzappen en hopla, ik kwam bij Idool voor helderzienden terecht. Dat kan haast geen toeval zijn. On-mid-del-lijk de voorzitter op de hoogte gebracht, zodat hij kon stoppen met zich ergeren aan de kunst en zich gezellig googletalksgewijs samen met mezelve kon ergeren aan de peoples who have contact with the other sides / insert X-files theme music here.
( Want zo gaat dat in die dingen: alleen is er geen zak aan om daar naar te kijken. Trash-televisie is een sociaal gebeuren en de man van mijn leven moest zonodig optreden en over porno contempleren.)
Algemeen gezien is vooral bijgebleven dat Johan Terryn van mij volgend jaar weer mag meedoen met steracteur sterartiest. Het zingen is niet om over naar huis te schrijven, maar zet het geluid uit en ge kunt daar uren naar kijken. Leve Johan Terryn.
Maar we dwalen af. De meneren en mevrouwen werden één voor één een winkel binnengeloodst alwaar hen gezegd werd dat er iets tragisch was gebeurd en ze een blouse in de hand werden gestopt. Eén meneer gokte abusievelijk dat het een mannenhemd was, en die was dan natuurlijk al verkeerd. De anderen zagen: een hemd van een jong meiske. Score!
Iedereen die iets van kledingtrends kent, zag onmiddellijk dat de blouse in kwestie jaren 80 materiaal was: zo groot en afgewassen jeanserig maken ze dat pas sinds een paar maand opnieuw, maar dan anders, dus het was een oude blouse. Een snelle rekensom leert de beredeneerde paragnost dan dat het gaat om een hemd van 20 jaar geleden.
Logica: als iemand een hemd van een jong meisje 20 jaar bewaart, en er is sprake van iets zeer tragisch, dan zou het wel eens over moord kunnen gaan. Score!
Motief numero uno in zo’n tragisch moorgeval: jaloezie. Score!
Wist u trouwens dat na “thuis” en “op de openbare weg” een “horecagelegenheid” de derde meest voorkomende locatie is voor moord? Het was niet thuis, het was niet op straat. Hopla: score!
En dan de hoofdwond. Er zijn geen specifieke cijfers over te vinden, maar: het zou ook het eerste zijn dat ik zou zeggen. Voeg daar de cold reading bij waarover Michel het had en u heeft: een helderziende.
Misschien moet ik mij maar eens inschrijven om mee te doen.