Alles van waarde is weerloos
Ik heb rondgehangen daar waar ik u de locatie niet van wil vertellen. Er was zo al volk genoeg en het is wijs dat we tenminste één plaats hebben waar geen toeristen komen.
Er is daar een jezus, en er zijn opblaasballen en strandstoelen. De opblaasballen zijn trouwens niet gemakkelijk op te blazen.
een zeer goede dag, behalve dan dat we om 20h in een regenbui hebben gezeten en dan naar huis zijn gereden wegens koud. Als er nog zon bijkomt, dan zijn de feesten compleet.
Uit eten geweest met vrienden op de vrijdagsmarkt. Een terras aan de achterkant van het gebouw, want ik weet oprecht niet hoe u het uithoudt om vijf minuten in die kermis rond te lopen. Mossels en muntthee toe.
Naar Sint-jacobs getogen en daar veel andere vrienden, kenissen, kameraden, maten gezien. Veel bijgepraat.
Optredens? Van ver een beetje op het groot podium
Volk? Een massa, vooral bij Raymond
Naar huis? Rond twee uur, toen het begon te regenen en er dus een massa volk toestroomde bij raymond en ik dat ambetant vond.
Vanmiddag naar Bataclan, vanavond Brussels Jazz Orchestra om 23h op het Groot Podium. Ik ben er helemaal klaar voor
Het zijn Gentse Feesten, dus het moblog is wederom actief. Te beginnen met de buik van mijn favoriete gemeenteraadslid.
Omdat een jaar kan een groots verschil kan maken:
vorige zomer
gisteren
ze is veel vermagerd jong.
Er is zoveel te schrijven en ik heb er haast geen tijd voor. Want wij hebben een schilderdeadline. En dus moet ik schilderen. En dat terwijl er zoveel te schrijven is. Mét foto’s, want die heb ik genomen. Over een mooi cadeautje bijvoorbeeld, speciaal voor mij gemaakt en meegegeven uit de kempen. Het staat op mijn bureau nu, en ik vertel er later over.
Of over dat heel bijzondere huwelijk in Den Haag, vorige week. Met een Gentse kolonie daarheen en dan verontwaardigd zijn of het vroege uur dat zo’n feesten eindigen aldaar.
Of over onze zolder, en hoe die mooi aan het worden is. En dat hij nog mooier zou worden als ik nu aan het schilderen was in plaats van dit te tikken.
Ik schrijf het allemaal gauw neer.
Vandaag door het centrum gereden en het opzetten is begonnen. Vanaf zaterdag (maar eigenlijk ook al vanavond en morgen — maar daar bent u als niet-gentenaar niet op uitgenodigd) begint de Hoogmis van het slechte leven weer in Gent. Tien dagen feest, theater, muziek, humor, mensen terugzien, pintjes drinken, tetteren en rondhangen. Tien dagen vermoeidheid en zweren vanavond ga ik vroeg naar huis en dan toch weer irish coffee op de vlasmarkt (oord van verderf! blijf daar weg!) om negen uur ‘s ochtends.
Ik ben euforisch over de terugkeer van de strandstoelen en het circus van honger en dorst op een locatie die wij angstvallig geheimhouden. Kwestie van zelf nog een stoel te hebben.
Ik ben niet te spreken over het wegvallen van mijn favoriete podium. Ik zal ook voor het eerst echt werken tijdens de feesten.
Ach en wee. Ik kijk er best naar uit eigenlijk.