Gisteren heb ik in een bui van overmoed besloten dat het genoeg was, met dat kamperen. Dus karde ik naar de carpet right en haalde tapijtoverschotten. En haalde ik een sifon in de gamma. Vervolgens gooide ik tapijten op de chappe en kijk ik very ladylike naar de plamurende werkmannen die prompt de sifon aansloten zodat de vaatwas kan gebruikt worden.

Daarna sleurde ik me een breuk aan de salontafel, de heel mooie zetelkes en stoelen. En gooide alle gestokeerde brol uit mijn bureau. Hell, ik zette zelfs een sfeerlamp op de schouw en een een christusbeeld op een kastje voor de sleutels.

Tot slot gooide ik een dweil door de keuken en legde ik vier dienstencheques op de tafel met een briefje “bureau ilse can be cleaned now”.

En hopla. We hebben bijna weer een living waarin een mens kan wonen. Met sfeerlamp. En dit weekend verhuist mijn bureau weer naar de –stofvrije– ruimte waar hij thuishoort.

We krijgen ons huis terug, wij. En ons leven.