Het monster, die heeft al afgezien de laatste 9 weken: vreemde mannen in huis, lawaai, een muur weg, een deur verstoken, wel ramen, geen ramen, wel ramen. Een glazen deur waar een gat zat. Aarde als vloerbekleding, beton als vloerbekleding, PU-schuim als vloerbekleding, chappe als vloerbekleding, tegels als vloerbekleding, een andere achterdeur, geen kelderdeur, wel een kelderdeur: zeer verwarrend allemaal. Nu heeft het beest het eigenlijk best goed gedaan: behalve wat extra aanhankelijkheid als we thuis zijn is er nauwelijks iets aan te merken op zijn gedrag.
Dachten we. Want vorige week besloot hij opeens dat de rugleuning van de sofa een comfortabele plaats was om een plasje te maken. En aangezien we het pas ‘s morgens zagen, was straffen geen optie meer: hij weet dat toch niet.
En dus komt er dinsdag een kuisfirma de sofa halen. En duimen wij dat hij er geen gewoonte van maakt.