Eerder deze week had ik een interview met Stains of Noah, het groepje dat deze week op één stond in uwged8. Jonge snaken, waarvan er eentje een oud-student is van mij én oh-wonder van lief.
D. was indertijd niet de meest voorbeeldige student van de hoop, maar dat zijn dingen die mij niet storen: het was toen al een leuke jongen, en aangenaam om in de klas te hebben.

Hij is nooit afgestudeerd. Ergens een jaar of vier geleden gestopt en uit werken gegaan. Daarna kwam ik hem nog af en toe tegen, op de opendeurdag van De Werf, bijvoorbeeld. En vorige week dus, op dat interview.

En hoewel de verhouding lector-student al vier jaar niet meer van tel is, ondertussen, werd ik bij het binnengekomen aangesproken met een beleefd goeienavond mevrouw. Waarbij de andere groepsleden toch ietwat vreemd keken.

Het is een rare gewaarwording, dat ik voor ondertussen al zo’n 1600 jonge mensen een mevrouw ben. En dat altijd zal blijven.