Een mailtje vorige week donderdag van Lien: “Er is een kaartje van de post voor een zending, op uw naam, op mijn adres”. Voor het project ongetwijfeld, er staat daar nogal wat op mijn naam, maar de zetel van de vzw staat bij Lien. Ik had al schrik dat het iets aangetekend was, dat ik gedagvaard was voor het bezoedelen van de naam van één of andere restauranthouder of metalgroep. Of dat we weer eens een coiffeur hadden beledigd, die in een Italiaanse woede was ontstoken, compleet met wapperende handjes en overslaande stem. Lacht niet, coiffeurs dat zijn hevige mensen. Boeken kunnen wij daarover schrijven bij het project, maar dat doen we niet natuurlijk. Wie wil er nu een boek lezen over een coiffeur, dat ligt binnen de kortste keren bij De Sleghte in de uitverkoop. En we hebben zo al werk genoeg.

Aniehoew. Zoals elke normaal werkende mens was Lien niet thuis toen de postbode kwam. Dus moest de zending afgehaald worden. Door de stad naar Lien gecrosst, kaartje afgehaald en dan naar het poowst. Drie kwartier in de rij gewacht, want dat is standaard op Het Stapelplein: als ge geen drie kwartier hebt moeten wachten, dan is er in de voormiddag waarschijnlijk een coke-feestje geweest voor de loketbedienden.
En dan: de zending. Een grote doos. Van een marketingbureau. Enige wrevel alvast bij ondergetekende, want ik ga niet graag drie kwartier in de rij gaan staan voor een doos reclame. Toen ik de doos opende werd het echter nog erger: in de doos zat een envelop, met daarin een paar flyers. Een envelop, ja, zoals in “had perfect door de brievenbus gepast”. En dus ook zoals in: “moet niet afgehaald worden in de poowst”.

Ik zie het al voor mij, op zo’n moment. Een bende gladde marketeers, in een spierwitte vergaderzaal. Ze dragen hippe pakken en hebben modieuze brillen.
– We gaan een folderke opsturen naar bloggers. Die gaan dat tof vinden.
– Goh, maar hoe gaan we eruitspringen tussen alle andere reclame?
– Awel, we steken de folder in een envelop, die envelop in een grote doos en die sturen we op. Een blogger die een halve middag heeft verloren omdat hij onze doos moest gaan ophalen, die gaat ons nooit meer vergeten.

Awel, ik vergeet jullie niet, Billy. Maar ik ga ook niet bij u kopen. Ik vind 4,95 euro kosten op een bon van 25 euro namelijk veel te veel geld. En ge hebt mijn vrijdagnamiddag verkloot.