Month: September 2008

vriendjes

De grens tussen achttien en vijftig.

Dit weekend heb ik een paar keer gedacht: kijk zie, we zijn precies achttien jaar. Vrijdag, bijvoorbeeld, toen we om drie uur nog aan de toog van het — na al die jaar nog steeds — leutigste café van Gent hingen, in het gezelschap dat eigenlijk onveranderd is. Of gisteren, toen we om half vier nog rondhingen op de poolparty in het exotische Lovendegem.

Vandaag echter voelen we ons niet *zo* jong. Ergens deze nacht ben ik van tien jaar jonger naar twintig jaar ouder gegaan, om precies te zijn. Het is genoeg uitgeweest voor een paar weken, denk ik.

mediagedoe Neen!

Mijn God.

– Twijfelt ge soms aan uw relatie?
– ja veel.
– ik denk als ik jullie zie: die mensen leven niet echt samen.
– ja, man en vrouw zijn wij niet.

* voice-over: niets vermoedend werkt ivan verder aan de muur, zich niet bewust van het gesprek dat op dit moment plaatsvindt.*

Woman! Het is televisie en iedereen die u kent, kijkt.

Neen! projecten

Van de klussers.

Wohow. Dingske van het swingpaleis van vroeger stookt zichzelf een ongeluk in dat programma van de klusser op VT4. Eerlijk gezegd: als ik zo’n dingen over mijn lief zou zeggen op de lichtbak, ik zou ons huis niet meer binnen mogen. En terecht.
Ten eerste: ze heeft het altijd maar over mijn huis, mijn hal, mijn living, mijn kamer. Terwijl hij daar gelijk ook woont. En dan zo zielig staan doen dat er geen gyproc geplakt wordt. Als ze u dat drie keer tonen kunt ge dat ook, mens. Doe het zelf als het u zo stoort.
Ten tweede: die mens werkt overdag é. Alsof dat allemaal zo gemakkelijk is, dat verbouwen na uw uren. Er zijn twee opties bij een verbouwing: het gaat rap en het kost geld, of ge doet het zelf en het duurt lang. Geen middelweg mogelijk.
Ten derde: al die zogenaamde maten en familieleden die altijd maar zitten af te geven op die mens, ze zouden niet meer in mijn kot komen.
Ten vierde: ik kan de swingpaleizer niet af. Zo de mannen afvallen. Janet.

mediagedoe

Lichtbak — een nieuw seizoen

Deze avond hebben wij chinees gehaald. We hebben die voor de lichtbak opgegeten, wat gezien onze huidige situatie betekent dat we de chinees opgegeten hebben in ons bed. How very john en yoko van ons, vindt u niet?

Achtereenvolgens hebben wij gekeken naar:
a. een stuk van dat met die mensen met een handicap op één. Ondanks het feit dat ik me dood geërgerd heb aan Bal Nictazar zijn vrouwmens die net iets te veel commentaar geeft alsof ze de grote observator is — Dian Fossey in het diepst van heur gedachten ongetwijfeld — vond ik het een schoon programma. Ik heb zelfs een beetje gehuild. Wil iemand alstublieft eens een beetje vriend worden met die dove meneer? Ik word er droevig van, zo lief dat die is en zo alleen.
b. een stuk van Top Gear, natuurlijk. Heel hard luidop gelachen, zoals gewoonlijk. Dim sum uitgeproest in het bed, wat iets minder grappig is.
c. een stuk van Expeditie-ik-heb-veel-grief-van-den-AS-adventure, de nieuwe afleveringen. Er is een irritante westvlaming, er zijn etnische minderheden en er was een mevrouw die een liedje had gemaakt. Niks nieuws onder de tropische zon, dus. Maar laten we wel wezen: dat van die kaka, dat moest echt niet zo in beeld gebracht worden. En Roos-met-het-muizengezichtje is een veel betere presentatrice dan die juffrouw die het Radiofonisch Instituut “een krote” vindt.
Dit is trouwens het vijftiende seizoen van het programma, en nog steeds slagen de deelnemers er niet in vuur te maken. Een tip voor de deelnemers voor volgend seizoen: GE GAAT DUS VUUR MOETEN MAKEN ZONDER NEN BRIKET. Misschien kunt ge thuis eens oefenen. Omwille van de onvoorbereidheid en vooral door de vreselijk gemaakte dagboekintermezzo’s heb ik besloten niet meer te kijken. Kippenvel. And not in a good way.
d. een groot stuk van Hell’s Kitchen. Gordon Ramsey is me wat te vuilgebekt en te veel pose maar voor de rest: love it, love it, love it. Het gaat over eten en stress en koken en ruzie. What is there not to love?
e. nu: een vies programma over mannen die jonge meisjes en jongens oppikken op het interweb. Angstaanjagend en ik durf bijna niet kijken. Vuilaards maat.