wij op de spoed gezeten. hoofdletters zijn trouwens te moeilijk momenteel, wegens maar één hand vrij, dus vergeef mij.

de ingrediënten: motregen, een fiets en een tramspoor
de gevolgen: hysterische amerikaanse toeristen, een handdoek als drukverband, een ondersteunend lief naar spoed, zeven draadjes in de muis van mijn hand, plakken laten pakken, een schouder die “uit positie” is en een sexy armsling. en een week ziekteverlof

vreemde extra’s: mijn nylonkousen zijn *niet* gescheurd, dankzij mijn onnozel lief hebben de spoedmensen veel gelachen vanmiddag en ik heb mij zeer moeten inhouden om niet te vragen of ik lupus had.