Er is een man van een ladder gevallen op onze werf vandaag. Op zijn arm, die nu twee barsten heeft. Alweer een reden om niet te veel in de weg te lopen, aldaar.
Als kinderloze dertiger met een ochtendhumeur en een nachtelijk bioritme beginnen mijn dagen indien mogelijk pas als de ochtendfiles al lang opgelost zijn. Ik moet ook wel eens voor zeven uur opstaan, want ik begin vaak om kwart na acht les te geven, maar indien mogelijk probeer ik dat te vermijden. En als het toch moet, dan gebeurt het zacht. Met koffie en de krant en boterhammen met Nutella. En geen geluid.
De laatste drie dagen echter kan ik een blik werpen op het leven van normale mensen. Zij die om tien na zeven al wakker en goedgeluimd zijn. Ze kwetteren vrolijk een eind weg in wat eens onze living was en hanteren met zwier de drilboor en zaagmachine om de hele handel te slopen.
Ik sta een beetje verbaasd aan de zijlijn te kijken. Met een hete kop koffie en een trui met kap over mijn hoofd. Het is een heel nieuw inzichtje: dat er al een leven is als ik normaal nog diep in dromen verzonken ben. En dat mensen daaraan deelnemen, aan dat leven.
De verbazing neemt toe als ik mijn krant heb gelezen, mijn emails heb gecheckt, administratie heb gedaan en een hoofdstuk heb gelezen voor school én het nog niet eens middag blijkt. 10 uur begod. Wat een uur.
Donderdag gaan ze beginnen, dat dachten wij. Edoch: het regent vandaag, onze werf is binnen en de andere waar ze op bezig zijn buiten. Vandaar dat wij daarnet om zeven uur gekuch en gebabbel hoorden in de living (ze hebben een sleutel) en we dan maar opgestaan zijn.
Ondertussen wordt onze achtergevel uitgeslepen. Dat geeft veel stof en uw kat begint er luid van te miauwen.
Edoch: dat ze nu begonnen zijn, betekent dat er deze week al beton zal gestort worden. En dat is goed nieuws voor het stof. Dat geraakt daar niet vanonder, namelijk.
Al wie trouwens de afgelopen weken een mailke stuurde dat we bij hen mogen komen eten, nu het hier zo primitief is: u bent engeltjes. En we gaan deze week eens naar onze planning kijken en dan beantwoorden we al die mails.
Sinds onze keuken dertig centimeters is uitgegraven, zijn er onmiskenbaar problemen met het culinaire gebeuren. In de potten roeren lukt niet meer wegens te hoog, en ik kan niet meer aan de kasten. Dus kook ik sinds dit weekend gewoon boven.
Heb jij dan een kookvuur boven, i? Bijneenik. Maar ik ben wel verwend met een overvloed aan elektrisch keukengrief. Zo heb ik een grillplaat, een wok, een stoomkoker en een microgolf met grillfunctie.
En zo aten wij gisteren kip van het kiekenskot (opwarmen in microgolf), met appelmoes (idem) en patatjes (in de stoomkoker). Vanavond scampi met look in de wok, een salade en een Turks brood.
Tips zijn altijd welkom in de commentaren. Wij eten alles.