Month: August 2008

En al

ilse loves kiva.

U heeft dat waarschijnlijk al gezien: hier op de site staat redelijk wat reclame, bij momenten. De lieve mensen van de reclame-regie zorgen daarvoor, en er is een duitse site die al anderhalf jaar permanent adverteert op mijn site. Wat daarmee gebeurt? Ik besteed het meeste van dat geld aan andere mensen. Dat is wijs, aangezien ik het zelf niet echt voel in mijn portemonee (virtueel geld vind ik dat, ge hebt dat nooit in handen), maar dat ik er wel veel mee kan doen. Zo komen mijn donaties naar Gentblogt altijd van dat potje. En onderhoud ik er de server en domeinnaam mee van heel wat mensen. Het lief, de vriendin, de getalenteerde maat, de collega-comedian, de studenten enzovoort enzoverder.

En dan zijn er natuurlijk nog centjes over en die gaan naar Kiva. Ik vind dat een superleuk project: je geeft een microlening aan een ondernemer of een groep mensen ergens in de wereld en zij kunnen hun zaak opstarten/uitbouwen/… met het geld van ons. Een donatie is gewoonlijk 25 dollar, en het wordt dus terugbetaald, op het tempo van de mensen aan wie je geeft. Je krijgt altijd heel veel informatie op de website. Zo heb ik bijvoorbeeld een lening lopen bij de Hermandad Group in Bolivia. Elke maand betalen ze een stukje terug, en ik kan hen volgen op de site van Kiva.

Momenteel zijn alle leningen die aangevraagd zijn helemaal “opgevuld”, maar Kiva werkt aan nieuwe leningen samen met de field-partners.

vriendjes

Flexanium has moved.

Flexanium en zijn immer charmante gade zijn vandaag verhuisd. Van een klein huisje in Zottegem naar een grote, ruime, halfopen bebouwing in Nieuwerkerke. Met zowat de grootste tuin die ik ooit heb gezien en een kanjer van een zendmast in den hof. Willy’s en Marjetten galore, ik zeg het u.

Het was vroeg, deze ochtend toen de wekker om 7.30h biepte. Eén en ander had te maken met een verjaardagsfeest gisterenavond. En het leek bovendien nog vroeger toen de kalle van het camionettenverhuurbedrijf ons drie kwartier aan het lijntje hield. Stress in de vroege ochtend, het is niks voor mij, meneer.
Ondertussen zijn we weer thuis, de batterijen wat aan het opladen voor een vrijgezellenavond. Twee avonden op rij uit, ik lijk wel 21

En al

Women. Tsk.

Zegt ze aan de telefoon: ga je straks een uurtje mee de stad in, ik moet een kleedje voor een trouw, morgen.

Drie uur later. Geen kleedje, uiteindelijk een zwarte broek voor bij een top die ze al had.
Ik daarentegen heb twee paar schoenen gekocht.

Vrouwen.

Van een ander

Comedy, dat is een serieuze zaak.

Vandaag kreeg ik, dankzij een attente lezer (*zwaait naar B.*) het immer van chique woorden en schrijfzweet van intelligente mensen doordrenkte Ons Erfdeel in de bus. Gezien mijn verleden als student in de letterachtige toestanden is de publicatie mij niet onbekend, dat spreekt, maar het frappeert me toch nog steeds hoe ernstig het allemaal wel is. Onderbouwd, niet kijkend op een volzin meer of minder. En ernstig dus.

In deze aflevering heeft Liv Laveyne — u weet wel: de juffrouw die ik ooit eens de gothic-chick van de Vlaamse recensiewereld heb genoemd en die dat blijkbaar had gelezen en ik schaamde mij een beetje toen maar gelukkig vond ze het best wel grappig en helemaal niet erg. Ze schrijft dan ook over comedy, dus dat ze niet gespeend is van een gevoel voor humor is evident. *haalt diep adem* Die Liv dus, die heeft een uitstekend artikel gefabriceerd over comedy in Vlaanderen. Volledig en mooi onderbouwd. Ernstige lectuur over grappige mensen en een aanrader, voor de liefhebbers van alle soorten comedies.

Comedy: een nieuwe Vlaamse golf. Een blijspel in drie bedrijven
Liv Laveyne

Het aantal Vlamingen dat de afgelopen jaren in Nederland belangrijke cabaret- en stand-upcomedyprijzen heeft weggekaapt, is aanzienlijk. In dit uitvoerige artikel beschrijft Liv Laveyne hoe dat komt, en welke toekomst de Vlaamse comedywereld voor zich heeft. Zowat alle grote namen uit de Vlaamse comedy- en cabaretwereld komen in deze bijdrage aan bod, van Wim Helsen tot Henk Rijckaert, van Wouter Deprez tot het duo Ter Bescherming van de Jeugd, van Kommil Foo tot Alex Agnew.

Ons Erfdeel kost 15 euro. En ik weet niet waar ge het kunt kopen, maar hier kan men u wel helpen, misschien.

Oh. En schone fotoots ook, trouwens.

Ja!

Ik heb een vakske!

Ik aas er al een paar jaar op, op zo’n eigen postvakje in de hal van onze school. Er zijn er te weinig voor alle collega’s, en tot nog toe had ik enkel een schuif in het vakgroeplokaal en een plastiek bakje bovenop de postvakjeskast. Maar vandaag kreeg ik een mailtje van E., de postvakjeskasterverantwoordelijke.

Heb voor jou nog een groot kastje kunnen vinden; kastje met nummer 122 is voortaan het jouwe – de aangepaste lijst zal spoedig worden uitgehangen; sleuteltje kan je deze week nog afhalen van 10.30u tot 17u

Wahey. Een groot met een heuse sleutel. Als dat geen goed nieuws is.