Alles van waarde is weerloos
Tussen het verbeteren door hebben wij daarnet weer wat keuzes gemaakt in verband met de keuken. Keukenkeuzes azetware. Eén dezer nog eens langsgaan in de toonzaal, en dan eind juni afspraak voor de bestelling. De jongeman die ons assisteert heet overigens Toon, waardoor de toonzaal bij lief en mezelve enig gegibber veroorzaakt. Terzijde.
Eind juni, dus en dan is –hupla hopla– alles geregeld voor levering begin oktober.
– You know how long you can stay home when baby is burn?
– baby burn? (denkt u even mijn unk-gezicht erbij. ik was mij serieus aan het afvragen of ze in rusland hun boelekes verbranden)
– Yes burn (maakt beweging tussen haar benen, waar bij ze iets uit haar bekken trekt)
– aaaah born. owkey. 3 months i think.
Dit is slechts één van de vele absurde conversaties die ik vanmiddag heb gevoerd, in plaats van te verbeteren.
Bij deze weet ik ook weer waarom ik mezelf altijd uit de voeten maak en op school werk terwijl onze kazachstaanse wervelwind door het huis waait. Het kind kan kuisen, maar babbelen ondertussen: ge hebt daar geen gedacht van.
En een mens zou denken dat het “I go work now” en het mezelf terugtrekken in mijn bureau afdoende hint zou blijken, maar neent: de conversatie werd dan gewoon roepend vanuit de living verdergezet.
You see mijn restaurant, ilse? You know why they don’t want to sell to charlekijn?
What you do with your kitchen this summer?
You know chinese winkel on korenmarkt? I go there last week and buy champignons. My boyfriend make champignonsoep. So good.
My girlfriend is real crazy. I stopped with her, it is terrible.
You know how to make chocoladesaus for icecream?
Twee uur een half, jong. Ik was bijna van miserie zelf beginnen strijken.
Bijna zei ik.
De mensen van sensoa vragen het lief, dus bij deze:
Ben je tussen 20 en 30 jaar, hetero en seksueel actief? Dan wil Sensoa, het Vlaams service- en expertisecentrum rond seksuele gezondheid en hiv, graag jou aan het woord laten. Om initiatieven uit te weken voor jongvolwassenen rond seksualiteit, organiseren we groepsgesprekken over seksuele ervaringen en seksualiteitsbeleving. We garanderen volledige anonimiteit en vertrouwelijkheid bij de verwerking van de gegevens. Met jouw inbreng, kan Sensoa beter op jullie vragen inspelen.
Iedere deelnemer ontvangt een bioscoopcheque. De gesprekken vinden plaats in juni en juli 2008 zowel in Gent als Antwerpen, ‘s avonds en duren maximum twee uur. De groepjes bestaan steeds uit maximum 8 personen.
Voor verdere praktische details of vrijblijvend meer informatie, stuur je een mailtje naar ilse.vandevelde@sensoa.be
hup. u moest al bezig zijn.
Eindwerken zijn wijs, vind ik. 350 pagina’s hart en ziel van mensen die bijna afgestudeerd zijn. Het proeft naar einde van het academiejaar, naar einde van een periode in hun leven. Het onthult glimpen van wat voor volwassenen deze jonge wolven gaan worden. Het toont vaak visie en doorzicht en hard werk, en als lector van die mensen zeg ik u: dat is zo leuk om te lezen, u heeft daar geen gedacht van.
Het is bovendien het eerste jaar dat ik eindwerken lees van mensen die ik al de hele opleiding ken en dat maakt het extra leuk: een eindwerk is een groepswerk bij ons, en ik kan bij deze groep zo uit de tekst halen wie wat heeft geschreven.
Ik mag vanzelfsprekend niets zeggen over het resultaat en wat ik ervan vind, hier. Wie weet wie er allemaal meeleest, op het interwebs. Donderdag beginnen de verdedigingen. Spannend!
Raar is dat, hoe een mens zijn grenzen constant verlegt. Neem nu dat verbouwen. Een jaar geleden was ik behoorlijk over mijn toeren toen bleek dat de kast van mijn bureau niet zou geschilderd zijn voor de verhuis. Dat was in de tijd dat we die dingen nog niet helemaal zelf durfden te doen. Ondertussen is mijn lief een zelfontworpen kast aan het installeren op onze zolder, onder de trap die we zelf hebben gebouwd.
Vorig jaar werd ik gek van het idee dat ik zou moeten wonen in een huis dat niet afgewerkt is. Dit weekend hebben we, met de hulp van mama en papa op zaterdag en helemaal alleen met z’n twee op zondag, een schouw in de keuken afgebroken. Onze hele inkom staat vol zakken puin en gisterenavond, na afloop, zat het hele huis bedolven onder een laag stof en roet. En ik heb daar geen ogenblik stress over gehad.
Geen moment gedacht: het dak gaat instorten. Geen moment gedacht: oh neen, ik krijg dat stof nooit weg. Gewapend met een emmer, een stofzuiger en een zeemvel zijn we achteraf het hele huis te lijf gegaan en hebben we gewoon alles opgeruimd, zo goed als mogelijk. Al onze muren beneden zijn nu afgekapt tot een halve meter, er zitten om de tien centimeter gaten, en in onze keuken staat een stoffige roetmuur en een keukenkast minder. Het is absoluut geen zicht. En het kan mij eigenlijk niet schelen.
Volgens mij zijn we klaar voor de grote stap, deze zomer. De plannen beginnen vorm te krijgen, de aannemer is gevonden, de keuken bijna getekend. En dat uitbreken, dat doen we gewoon zelf, van tevoren. Bring it on.