Month: June 2008

mediagedoe

Het zesde zintuig.

Gisteren zodanig druk aan het verbeteren dat ik Het Zesde Zintuig op de VTM was vergeten. Gelukkelijk activeerde mijn hoogstpersoonlijk zesde zintuig een kwartier voor het einde een onweerstaanbare drang tot beetje rondzappen en hopla, ik kwam bij Idool voor helderzienden terecht. Dat kan haast geen toeval zijn. On-mid-del-lijk de voorzitter op de hoogte gebracht, zodat hij kon stoppen met zich ergeren aan de kunst en zich gezellig googletalksgewijs samen met mezelve kon ergeren aan de peoples who have contact with the other sides / insert X-files theme music here.

( Want zo gaat dat in die dingen: alleen is er geen zak aan om daar naar te kijken. Trash-televisie is een sociaal gebeuren en de man van mijn leven moest zonodig optreden en over porno contempleren.)

Algemeen gezien is vooral bijgebleven dat Johan Terryn van mij volgend jaar weer mag meedoen met steracteur sterartiest. Het zingen is niet om over naar huis te schrijven, maar zet het geluid uit en ge kunt daar uren naar kijken. Leve Johan Terryn.

Maar we dwalen af. De meneren en mevrouwen werden één voor één een winkel binnengeloodst alwaar hen gezegd werd dat er iets tragisch was gebeurd en ze een blouse in de hand werden gestopt. Eén meneer gokte abusievelijk dat het een mannenhemd was, en die was dan natuurlijk al verkeerd. De anderen zagen: een hemd van een jong meiske. Score!
Iedereen die iets van kledingtrends kent, zag onmiddellijk dat de blouse in kwestie jaren 80 materiaal was: zo groot en afgewassen jeanserig maken ze dat pas sinds een paar maand opnieuw, maar dan anders, dus het was een oude blouse. Een snelle rekensom leert de beredeneerde paragnost dan dat het gaat om een hemd van 20 jaar geleden.
Logica: als iemand een hemd van een jong meisje 20 jaar bewaart, en er is sprake van iets zeer tragisch, dan zou het wel eens over moord kunnen gaan. Score!
Motief numero uno in zo’n tragisch moorgeval: jaloezie. Score!
Wist u trouwens dat na “thuis” en “op de openbare weg” een “horecagelegenheid” de derde meest voorkomende locatie is voor moord? Het was niet thuis, het was niet op straat. Hopla: score!

En dan de hoofdwond. Er zijn geen specifieke cijfers over te vinden, maar: het zou ook het eerste zijn dat ik zou zeggen. Voeg daar de cold reading bij waarover Michel het had en u heeft: een helderziende.

Misschien moet ik mij maar eens inschrijven om mee te doen.

Neen!

Argh.

Geen halve dag kunt ge die dus alleenlaten, dat lief van mij. Kom ik vanavond thuis na een lange werkdag, staat er in de gang een grote zak van thoma okaze. We hebben nu *nog* meer dingen die veel lawaai maken, waaronder een koe-bel met een pedaal. Meneer heeft namelijk het plan opgevat om met twee pedalen en meerdere slaginstrumenten te werken in het vervolg. En een gitaar. En “morgen brengt Jonas een hi hat“.

Dank u Jonas.

Ja! projecten

Vijf.

Vijf

Ik heb het nu te druk om er uitgebreid over te schrijven, dat zal voor maandag zijn. Maar de voorverkoop is begonnen, peoples, voor de leukste comedy-avond (en dan nog vijf keer na elkaar!) op de Gentse Feesten dit jaar. En dat zeg ik dus niet omdat ik dat boeltje mee organiseer. Zo zijn wij op Sint-Jozefsinstituut. namelijk niet.

Kaartjes hierzo.

werk

Lood.

Ik sta — as we speak — vooraan in de klas aan een hoge tafel. Als ik opkijk zie ik zes geconcentreerde gezichten, elk achter een computerscherm. Ze maken examen en bereiden het mondeling voor. Als er eentje buitengaat, komt de volgende binnen. Studente na studente (het zijn allemaal meisjes, vandaag), examen na examen.

Dit zijn de dagen dat ik op mijn scherpst ben. Vanmorgen opgestaan om kwart na zes, om rustig te ontbijten, lunch klaar te maken (soms is het doorwerken op de middag), ijsgekoelde aquarius in te pakken en alles nog eens te overlopen. Alle bestanden getest, alle fiches klaargelegd, de computers opgestart. Het is belangrijk dat ik daar tijd voor neem, en dan voor het eerste examen nog een kop koffie kan drinken: als alles pas op het laatste moment in orde is, dan ben ik gestresseerd. Een halve autist, bij momenten. Mijn stress zet dan over op studenten: ze pikken die vibraties op. En met een zenuwachtige student kunt ge niks aanvangen, neem dat van mij aan: het wordt moeilijk om in te schatten dan of ze het kunnen, als ze te veel zenuwen hebben. Dus probeer ik zo zen mogelijk te zijn. In combinatie met vreselijk alert, want luisteren naar mondelinge examens dat is slopend en intensief.

Nog vijf weken en het is vakantie. En als ik kijk naar de vermoeide gezichten voor me en voel hoe mijn eigen lijf en hoofd pijn doet en protesteert, de laatste tijd, dan zal dat geen moment te vroeg zijn.

En al Ja!

Hoera (x2)

Twee keer goed nieuws op de walki talki, op nog geen tien minuten tijd. In de colruyt. Waar een mens dus niet euforisch kan rondhuppelen zonder als een aap in de zoo bekeken te worden. We hebben boodschappen gedaan, jawel, maar ik denk niet dat we veel nuttigs meehebben. En zeker niet alles, maar beneveld van contentement kon ik gelijk niks meer bedenken dat we nodig hadden.

Vaag? Jawel. Ooit vertel ik wel eens meer, eerst nog een beetje wachten. Kerygma cliffhanger maat.